Tenperamentu mesotoniko
Tenperamentu mesotonikoa helburutzat ahalik eta hirudun doi gehien lortzea duen tenperamentu-mota da. Tenperamentu mesotoniko zabalduenean, hamaika bostun sistema pitagorikoan baino txikiagoak dira (koma sintonikoaren laurden bat), eta azkena, berriz, nabarmen handiagoa, eta entzuteko aski gogorra (otsoaren bostuna). Egokia da oinarrizko tonalitate batzuetatik (do, fa, sol) ondokoetara bakarrik modulatu behar denean. XVI. mendean sortu zen eta XVIII. mendearen amaierara arte erabili zen mendebaldeko Europan (Ingalaterran, XIX. mendearen erdialdera arte).[1]
Tenperamentu mesotoniko ezagunena koma laurdenekoa da. Izaera horren abiapuntua da koma sintoniko bat ondoz ondoko lau bostedunetik behin agertzen dela, hirudun handiago bat osatzen dutenak. Beraz, koma hori bosten justuko koma laurden bat laburtuz banatzen du, eta bi tonu berdineko eta lau bosten berdineko hirugarrenak lortzen ditu. Koma gela horri schisma esaten zaio.
Erreferentziak
aldatu- ↑ Euskalterm: [Musika Hiztegia] [2011]
Kanpo estekak
aldatu
Datuak: Q846648
Multimedia: Meantone temperament / Q846648
|
Artikulu hau musikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |