Intonazio pitagoriko

Intonazio pitagorikoa edo afinazio pitagorikoa bostun justuen (3:2) kateamenduan oinarritutako intonazio-sistema da. XVI. mendera bitartean erabili zen. Tonu guztiak berdinak dira (9:8), eta bi tonuerdi-mota daude: diatonikoa (256:243) eta kromatikoa (2187:2048). Nota enarmonikoak desberdinak dira (si diesea ez da do-ren berdina); horien arteko bitartea koma pitagorikoa da.

Bostun-zirkulua.

Orduan, ixten ez den bostun-zirkulu bat eratzen da; itxi gabeko bostun-zirkulua, berez, bostunak kateatzen jarraitzean lortuko litzatekeen espiralaren zati bat da. Soinuak hamabira mugatzea erabakigarria da teklatu-instrumentuak eta traste bidezko hari-instrumentuak eraikitzeko.

Mi$\flat$ $\leftarrow$ Si$\flat$ $\leftarrow$ Fa $\leftarrow$ Do $\rightarrow$ Sol $\rightarrow$ Re $\rightarrow$ La $\rightarrow$ Mi $\rightarrow$ Si $\rightarrow$ Fa$\sharp$ $\rightarrow$ Do$\sharp$ $\rightarrow$ Sol$\sharp$

Hemen seidun gutxitua, Sol$\sharp$ eta Mi$\flat$ zirkuluaren muturren artean aurkeztean sortzen dena otsoaren bostuna da.

Kanpo estekak

• Datuak: Q836135
• Multimedia: Pythagorean tuning and intervals / Q836135

Artikulu hau musikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.