Rocío Molina Cruz
Rocío Molina Cruz, ezagunagoa Rocío Molina izenez (Torre del Mar, Vélez-Málaga, Málagako probintzia, 1984) malagar dantzari eta koreografoa da. 2010ean, Àngels Margaritekin batera, Espainiako Kultura Ministerioak ematen duen Dantza Sari Nazionala lortu zuen, interpretazio-modalitatean. 2022an Arte Ederretako Merituaren Urrezko Domina jaso zuen.[1]
Rocío Molina Cruz | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Vélez-Málaga, 1984 (39/40 urte) |
Herrialdea | Espainia |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | koreografoa |
Jasotako sariak | |
Bizitza
aldatuHiru urte besterik ez zituela, izan zuen lehen harremana dantzarekin. Eta, harrezkero, flamenkoak bere ibilbide bizia egin du. Malagan hasi zen. 2002an, ohorezko matrikularekin graduatu zen Madrilgo Goi Mailako Dantza Kontserbatorioan
Dantza ibilbidea
aldatuIkasketak amaitu baino urtebete lehenago, María Pagésen konpainian dantzatzen ari zen. Koreografiari dagokionez, lehen aldiz hurbilketa bat egin zuen Las Cuatro Estaciones ikuskizunerako.[2]
Handik urte batzuetara, 21 urterekin, bere lehen koreografo lana, Entre paredes, aurkeztu zuen.2006ko Jerezeko Jaialdian, Rocío Molinak El eterno retorno estreinatu zuen, Nietzscheren testuetan oinarritutako obra eta Juan Carlos Romeroren musika-zuzendaritza zuen, Pepa Gamboaren zuzendaritza eszenikoa, eta Teresa Nieto eta Pasión Vegaren laguntza izan zuen. Lan horrekin kritika beroak jaso zituen sortzaile berri gisa.
Beste ikuskizun batzuk estreinatu zituen, besteak beste, Turquesa como el limón(2006) Rozalénekin duoan eta Madrilgo Pradillo Antzokian, Almario (2007), Cuando las piedras vuelen (2009), Danzaora (2013), Parisko Chailloteko Dantza Antzerki Nazionaleko Arte Flamenkoaren Biurtekorako estreinatua, eta Bosque Ardora (2015) Sevillan estrenatua.
2015-2016 denboralditik, Rocío Molina Parisko Chaillot-eko Dantza Antzoki Nazionaleko artista elkartua da, eta antzerkiaren foyer-ean antzeztutako bi inprobisaziorekin hasi zen lankidetzan. 2016an ere Caída del Cielo egin zuen, eta Afectos 2017an Rosario La Tremenditarekin Arte Flamenkoaren 3. biurtekorako. 2018an, Grito Pelao estreinatu zuen Silvia Pérez Cruzekin, Avignongo Jaialdian. Han, jendeak txalotu egin zituen.[3] 2019an Chaillot-en antzeztu zen. 2020an, Arte Flamenkoaren 4. Biurtekoan ere parte hartu zuen, Impulso lanarekin. Lan hori performance bat izan zen eta artista gonbidatuekin dantzatu zuen.[4]
Sariak
aldatuBesteak beste, sari hauek jaso ditu:
- Dantza Espainiarraren eta Flamenkoaren XI. Koreografia Lehiaketan bikain aritu den dantzariarena,
- 2006ko Flamenko kritikaren Hoy saria dantzari errebelazioari
- 2017ko Max bi sari: dantza-interprete onenarena eta koreografia onenarena, Cae del cielo ikuskizunarengatik.
- 2010ean, Espainiako Kultura Ministerioak ematen duen Dantza Sari Nazionala lortu zuen.
- 2011n, Malagako probintziako urrezko domina.[2]
- 2017an, El Mundo egunkariak Rocío Molina sartu zuen Espainiako 50 homosexual garrantzitsuenen artean.[5]
- 2022an, Zilarrezko Lehoia lortu zuen Veneziako Dantza Bienalean, bere koreografia «abangoardistengatik, bereziengatik eta berezko potentziarengatik».[6]
- 2022an Arte Ederretako Merezimenduaren Urrezko Domina jaso zuen, Ministro Kontseiluak emana, Espainiako Kultura eta Kirol ministroak proposatuta.[7]
Erreferentziak
aldatu- ↑ El Gobierno distingue a 33 personalidades y entidades de la cultura con la Medalla de Oro al Mérito en las Bellas Artes 2022. .
- ↑ a b «Medallas de oro.» Rocío Molina Cruz (Diputación de Málaga).
- ↑ Rocío Molina y Sílvia Pérez Cruz levantan una ovación en Aviñón. El País 7 de julio de 2018.
- ↑ Rocío Molina. Chaillot – Théâtre national de la Danse.
- ↑ Orgullo Gay 2017: los 50 homosexuales más influyentes en España 2017 El Mundo. 24 de junio de 2017. Consultado el 7 de septiembre de 2017.
- ↑ Rocío Molina: "Un premio es una celebración, no me causa presión". Agencia EFE 12 de enero de 2022.
- ↑ Casas, Patricia. (2022-12-27). «Rosa Montero, Javier Cámara, Rosana Torres y Víctor Manuel, entre las Medallas de Oro al Mérito en las Bellas Artes» El País.