Memoria-txartel
Memoria-txartela, informazio digitala gordetzeko flash memoria motako datu gordailu bat da.
Memoria ez-hegakor mota bat da, alegia, argindarraren galerarekin datuak ez dira galtzen.
Txartel mota hauek irakurri eta grabatzen dituzten biltegiratze gailuak, memoria-txartel irakurgailuak dira.
Historia aldatu
Memoria-txartelen teknologiaren oinarria flash memoria da. Fujio Masuokak asmatu zuen Toshiban 1980an, eta Toshibak berak merkaturatu zuen 1987an.[1][2][3]
PC txartelak (PCMCIA) izan ziren memoria-txartel komertzialen lehen formatua (I. motako txartelak), baina orain batez ere aplikazio industrialetan eta I/O gailuak (adibidez, modemak) konektatzeko erabiltzen dira. 1992an, SanDisk-ek Flash Disk formatua plazaratu zuen, PCMCIA txartel bat zen, edukia gordetzeko bateriako energiarik behar ez zuten lehen memoria-txarteletako bat.[4] 1994az geroztik, PC txartela baino txikiagoak ziren hainbat memoria-txartel iritsi ziren. Lehena EnergeFlash izan zen, eta gero SmartMedia eta Miniature Card. Telefono mugikorrarentzat, PDArentzat eta kamera digital trinkoentzat txartel txikiagoak nahi izateak itxura handiko txartel "trinkoak" sortzeko joera ekarri zuen. 2001ean, SM enpresak kamera digitalen merkatuaren %50 lortu zuen, eta CF enpresak, berriz, kamera digitalen merkatu profesionala bereganatu zuen. 2005ean, ordea, SD/MMCk ia bereganatu zuen SmartMedia-ren lekua, baina ez maila berean, eta lehiaketa bizian Memory Stick eta CpmpactFlash-ekin. Industriako eremuan eta memoria txertatuen eremuan, PCrako memoria-txartelek ere (PCMCIA) nitxo bat mantentzea lortzen zuten artean; telefono mugikorretan eta PDAn, berriz, txikiago bihurtu zen memoria-txartela.
Hasiera batean, memoria-txartelak garestiak ziren, 2001ean hiru dolar (US$)balio zuten megabyteko; horren ondorioz, disko magnetiko birakari miniaturizatuen memoria-gailuak garatu ziren, hala nola Microdrive, Luca Zip eta Dataplay.[5] Hiru kontzeptuak zaharkituta geratu ziren ,flash memoriaren prezioak jaitsi ziren eta 2006. urterako edukierak handitu ziren.[4]
2010az geroztik, Sony-ren produktu berriak (lehenago Memory Stick bakarrik erabiltzen zuen) eta Olympus (lehenago XD-Card bakarrik erabiltzen zuen) SD-Card gehigarri batekin eskaini dira.[6] Alegia, formatu-gerraren emaitza SD Card-en alde egin zuen.[7][8]
Erreferentziak aldatu
- ↑ Fulford, Benjamin. (24 June 2002). «Unsung hero» Forbes.
- ↑ «1987: Toshiba Launches NAND Flash» eWeek April 11, 2012.
- ↑ «1971: Reusable semiconductor ROM introduced» Computer History Museum.
- ↑ a b «25 Years of CompactFlash: A Look Back at the Pioneering Format» PCMAG.
- ↑ PCWorld.com - DataPlay Shows Breakthrough in Storage Media. June 8, 2001.
- ↑ Grunin, Lori. (2010-01-06). Sony does SD; Panasonic intros first SDXC cards | 2010 CES — CNET Blogs. Ces.cnet.com.
- ↑ "Format-Krieg entschieden: SD-Card setzt sich durch" ("format-war resolved: SD-card prevails"), Chip-online, 14. January 2010
- ↑ "Camera trends come into focus for 2010", NBC News, 13. January.2010 "As much as the storage-format war cleared up a bit with Sony announcing that it would support SD and SDHC cards ..."
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q183731
Multimedia: Solid-state computer storage media
