Magon (flotaren almirantea)
Magon (punikoa: 𐤌𐤂𐤍, MNG[1]; grezieraz : Μάγων, Mágōn ) Himilkonen menpeko kartagotar flotaren buruzagia izan zen Dionisio I.a Sirakusakoaren aurkako gerran, K.a. 396.
| Magon (flotaren almirantea) | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Heriotza | K.a. IV. mendea |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | militarra |
Himilkonek, kartagotar flotaren komandante gisa, Cataniako itsas guduan, Magonek Sirakusako flota erabat garaitu zuen Leptines, Dionisoren anaia, haien 100 ontzi baino gehiago hondoratu edo suntsitu zituen, baita beste asko harrapatu ere[2].
Ez dago informaziorik Sirakusaren kontrako operazioetan izan zuen zereginari buruz. Hala ere, kartagotar espedizioaren amaiera tamalgarriaren eta Himilkon Afrikara itzultzearen ondoren, badirudi Magoni Siziliako aginte nagusia eman ziotela, eta ahaleginak egin zituela hango greziar hiriekin adiskidetzeko, eta siziliar tribuekin aliantzak egin zituela uhartean kartagotarren boterea berrezartzeko.
K.a. 393an, Messanaren aurka joan zen, baina Abazenoren ondoan Dionisiok eraso eta garaitu zuen, denbora batez beligerantzia galtzera eraman ziona. Hurrengo urtean, ordea, Sardiniatik eta Ipar Afrikatik errefortzu indartsuak jaso zituenez, 80.000 gizonezko armada batu zuen, eta harekin Siziliaren bihotzean zehar Krisa ibaira iritsi zen. Alabaina, han Dionisiorekin topo egin zuen, Agirisekin (Agiriumeko tiranoa) aliatu ondoren, Magonen hornidura moztea lortu zuena. Ondoriozko kartagotarren larritasunak Magoni bake-itun bat egitera behartu zion, eta horren arabera, Kartagok Siziliako aliatuak Dionisioren esku utzi zituen.
K.a. 393an, Messanaren aurka joan zen, baina Abazenoren ondoan Dionisiok eraso eta garaitu zuen, denbora batez beligerantzia galtzera eraman ziona. Hurrengo urtean, ordea, Sardiniatik eta Ipar Afrikatik errefortzu indartsuak jaso zituenez, 80.000 gizonezko armada batu zuen, eta harekin Siziliaren bihotzean zehar Krisa ibaira iritsi zen, baina han Dionisiorekin topo egin zuen, Agirisekin (Agiriumeko tiranoa) aliatu ondoren, etsaien hornidura moztea lortu zuena. Ondoriozko kartagotarren larritasunak Magoni bake-itun bat egitera behartu zion, non Kartagoren Siziliako aliatuak, Dionisioren esku utzi baitzituen[3].
Horren ostean, Magon Kartagora itzuli zen, eta han sufete kargura igo zuten K.a. 383an, Dionisoren anbizioak eta azpikeriak Kartago eta Sirakusaren arteko borrokak berpiztu ekarri zutenean. Magon Sizilian lehorreratu zen armada handi batekin eta, borroka txiki ugariren ondoren, borroka gogor bat gertatu zen, non kartagotarrak garaituak izan ziren eta Magon hil zen[4].
Erreferentziak aldatu
Bibliografia aldatu
- Huss, Werner (1985), Geschichte der Karthager, Munich: C.H. Beck, ISBN 9783406306549. (alemanez)
- Artikulu honek orain domeinu publikoan dagoen argitalpen bateko testua biltzen du: Smith, William, ed. (1870). "Magon". Greziar eta Erromatar Biografia eta Mitologia Hiztegia.
Ikus, gainera aldatu
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q6732268
