Beste hauek, ordea, ez dira polinomioak, berretzaile negatibo edo ez-osoak dituztelako:
Gaur egun polinomioak adierazteko erabiltzen dugun notazioa XV. mendean garatu zen. Notazio hori baino lehen, hitzen bitartez idazten ziren. "Arithmetic in Nine Sections" aljebra-liburuan, adibidez, ikus dezakegu hitzezko notazio hori. La géometrie liburuan (1637), René Descartes matematikariak proposatu zuen: konstanteak alfabetoaren lehenengo hizkiez adieraztea (a, b, c, d...) eta ezezagunak azken hizkiez (x,y,z).
Batugaiak lau baino gutxiago badira, izen hauek jasotzen dituzte polinomioek: monomio (batugai bakarra), binomio (bi batugai) eta trinomio (hiru batugai).
Ezezagun bakarreko monomioetan, aldagaiaren berretzailea da monomioaren maila. Ezezagun bat baino gehiagoko monomioetan, aldiz, aldagai guztien berretzaileen batura da maila. Adibidez,
, monomioaren maila 1 da.
, monomioaren maila 5 da.
, polinomioaren maila 3 da.
Bereiz ditzakegu bi kasu berezi:
Polinomio konstantea: , monomioaren maila 0 da (x0=1 baita); beraz, zero mailako polinomioak konstante ez-nuluak izango dira.
Polinomio nulua: , polinomioaren maila da.
Polinomio baten maila haren monomioek dauzkaten mailetatik altuenaren berdina da, adibidez:
Edozein polinomio p puntu batean ebaluatzeko, indeterminatuaren lekuan p puntua ordezkatzea besterik ez da egin behar. Lortzen dugun emaitzari polinomioaren zenbakizko balioa[2] deritzo. Adibidez,
polinomioa x=2 puntuan ebaluatzeko, zera egingo dugu: ; kasu honetan, x=2 puntuari dagokion P(x) polinomioaren zenbakizko balioa 74 da.
polinomioa (x,y) = (-2,1) puntuan ebaluatzeko: ; kasu honetan, (x,y)=(-2,1) puntuari dagokion P(x,y) polinomioaren zenbakizko balioa 19 da.
Monomioen batuketa edo kenketa egin ahal izateko monomioak antzekoak izan behar dira; hau da, gai aljebraiko (aldagaien zatia) berbera izan behar dute. Kasu horretan, gai aljebraikoa mantentzen da eta koefizienteen batuketa edo kenketa egiten da. Adibidez:
eta monomioak izanda, eta
eta izanda, eta
(ezin dira batu monomioak, antzekoak ez direlako)
Polinomioen arteko batuketa edo kenketa egiteko, antzekoak diren monomioak batu edo kendu behar ditugu. Adibidez,
Monomioen arteko biderketa egiteko, koefizienteak biderkatu eta indeterminatu berdinen mailak batu behar ditugu. Adibidez,
eta monomioak izanda,
eta monomioak izanda,
Bi polinomioen arteko biderketa egiteko, polinomio baten gai bakoitza beste polinomioaren gai guztiekin biderkatu behar da, eta ondoren, maila bereko terminoak batu edo kendu. Adibidez,
Monomioen koefizienteak zatituz eta indeterminatu berdinen mailak kenduz lortzen da. Adibidez,
Zenbaki errealekin egindako zatiketak polinomioekin egitekotan, zatikizunaren mailak zatitzailearen maila baino handiagoa edo berdina izan beharko du. Kasu horretan, zatiketa egiten ikasteko adibide honi jarraituko diogu: eta polinomioak izanda, lortzeko:
Zatiketa baten zatitzailea (x+r) edo (x-r) erakoa bada, orduan zatiketa Ruffiniren bidez egin ahal dugu.
zatikizun eta zatitzaile izanda,urrats hauei jarraituko diegu:
1.P(x) polinomioaren koefizienteak ordenaturik idatzi behar dira. Eta ondoren, lerro bat beherago, zatitzailea den x-r binomioko r jarri behar da, irudiko marra laguntzaileekin batera:
| an an-1 ... a1 a0
|
r |
----|---------------------------------------------------------
|
|
2. Ezkerreko lehenengo koefizientea behera eraman, hura aldatu gabe:
| an an-1 ... a1 a0
|
r |
----|---------------------------------------------------------
| an=
|
| bn-1
|
3. Behera pasatutako koefiziente hori r balioaz biderkatu eta polinomioaren hurrengo koefizientearen azpian jarri:
| an an-1 ... a1 a0
|
r | bn-1r
----|---------------------------------------------------------
| an
|
| = bn-1
|
4. Zutabe bereko bi balio hauen batuketa egin:
| an an-1 ... a1 a0
|
r | bn-1r
----|---------------------------------------------------------
| an an-1+(bn-1r)
|
| = bn-1 = bn-2
|
5. 3. eta 4. pausoak errepikatu lerroa bukatu arte:
| an an-1 ... a1 a0
|
r | bn-1r ... b1r b0r
----|---------------------------------------------------------
| an an-1+(bn-1r) ... a1+b1r a0+b0r
|
| = bn-1 = bn-2 ... = b0 = s
Adibidez:
Ohartu behar da x+1 binomioa x-(-1) bihurtzen dela, x-r erakoa izateko:
Polinomio baten erroak P(x)=0 ekuazioaren soluzioak dira[5]. Beraz, a zenbaki bati P(x) polinomioaren erroa esaten zaio, baldin eta P(a)=0 bada. Adibidez:
polinomioa izanda,
eta ;
hori dela eta, x=0 polinomioaren erroa da eta x=1 ez.
M mailako polinomio batean, gehienez M erro aurki ditzakegu. Erroak berdinak edo desberdinak izan daitezke. Erro bat behin agertzen denean, erro sinple deritzo; erroa behin baino gehiagotan agertzen denean, aldiz, izen hauek jasotzen ditu erroak: erro bikoitza (bitan agertzen bada), hirukoitza (hiru alditan agertzen bada)...