El milagro de P. Tinto

El milagro de P. Tinto
Jatorria
Argitaratze-data	1998
Izenburua	El milagro de P. Tinto
Jatorrizko hizkuntza	gaztelania
Jatorrizko herrialdea	Espainia
Ezaugarriak
Genero artistikoa	film komikoa
Iraupena	104 minutu
Kolorea	koloretakoa
Zuzendaritza eta gidoia
Zuzendaria(k)	Javier Fesser
Gidoigilea(k)	Guillermo Fesser (en) ; Javier Fesser
Antzezlea(k)
	Luis Ciges ; Pepe Viyuela ; Goizalde Nuñez ; Germán Montaner (en) ; Ricardo Arroyo (en) ; Emilio Gavira (en) ; Eduardo Gómez Manzano ; Janfri Topera ; Nuria González ; Javier Fesser ; Claudio Rodríguez (en) ; Silvia Casanova (en) ; Pablo Pinedo (en) ; Javier Aller Martín (en) ; Carlos Lucas (en) ; David García-Intriago (en)
Ekoizpena
Ekoizlea	Luis Manso (en)
Konpainia ekoizlea	Películas Pendelton (en) ; Sociedad General de Televisión (en)
Edizioa	Guillermo Represa (en)
Ekoizpen-diseinatzailea	César Macarrón (en)
Aurrekontua	1.800.000 Euro
Bestelako lanak
Musikagilea	Suso Saiz (en)
Argazki-zuzendaria	Javier Agirresarobe
Fikzioa
Kontakizunaren tokia	Espainia
Argumentu nagusia	childlessness situation (en)
Historia
Jasotako sariak	Goya Award for Best Special Effects (en) ; Sant Jordi Zinema Sariak ; Ignotus Award for Best Audiovisual Production (en)

El milagro de P. Tinto (euskaraz P. Tintoren Miraria) 1998ko Javier Fesser espainiar zinema zuzendariak zuzendutako komedia surrealista film bat da. Luis Ciges, Silvia Casanova, Pablo Pinedo, Javier Aller, Emilio Gavira, Janfri Topera eta Germán Montaner aktoreek antzeztu zuten.

Argazkilaritza Javier Agirresarobe eibartarrak burutu zuen.

Sinopsia

Oharra: Atal honek istorio osoa edo amaiera argitzen du.

Jada haurra zenean, P. Tinto mutikoak errebelazio bat izan zuen: bere bizitzaren helburua ondorengo asko izateko seme-alaba ugari izatea izango zen. Bere ingurumarian haziko diren neska-mutiko zimel eta sendoekin amesten du. Hamabost urte beranduago, P. Tinto eta Olivia, neska gazte itsu eta xuhurrak, hamabost urtero Iparraldeko Espreso Pendularra izeneko tren bakarra igarotzen den isolatutako haran batean dagoen etxe bat erosiko dute. Urteak igaro baina bikoteak ez du seme-alabarik izatea lortzen. Berrogeita hamar urte geroago, bertaratu diren bi estralurtartxoei espazio-ontzia matxuratu eta P. Tintotarrek euren semetxoak direla usteko dute. Bi estralurtarrek haien etxea gelditzea erabakiko dute, bertan nahiko jana eta lo egiteko leku segurtatua baitute. Era berean, bertan Usillos delakoa agertzen da, etxez-etxe ibiltzen den konpontzailea, eta harlauza batzuk konpontzeko aitzakian bereak eta bi egiten hasiko da, eta gainera, buruan bi estralurtarrak ehizatzea sartuko zaio.