'''Palatalizazioa''' edo '''biguntzea''' [[Kontsonante|kontsonante]] edo [[Bokal|bokalenbokal]]en aldaketa da [[Fonetika|fonetikanfonetika]]n. Horren ondorioz kontsonante bat biguna bihurtzen edo aldatzen da, adibidez, [t] hotsa [tʲ], [tʃ], [tɕ], [tsʲ] edo [ts] bihur daiteke biguntzearen ondorioz.
Gehienetan kontsonanteak biguntzen dira, baina hizkuntza batzuetan bokalekin ere jazotzen da hori, adibidez, [[Erziera|erzieranerziera]]n ([[Uraldar hizkuntzak|uraldar hizkuntzen]] kidea) [a] bokala [æ] bihurtzen da kontsonante bigun baten ondoren.
Euskarazko palatalizazioaren adibideak: ''n'' «i'''n'''or» hitzean eta ''tt'' «ku'''tt'''un» hitzean.
== Munduko hizkuntzetan ==
Biguntzea oso garrantzitsua da hizkuntza batzuetan hitzen esanahiak aldatu ditzakeelako, adibidez, [[errusiera|errusieran]]n (hizkuntza horrek hizki berezia erabiltzen du biguntzea adierazteko, «ikur biguna» izenekoa — Ь ь), [[Krutxiera|krutxierankrutxiera]]n ([[Hizkuntzahizkuntza eraiki|hizkuntza eraikia]]a; ikur bereziak erabiltzen ditu biguntzea adierazteko ere, hau da, «'» ikurra edo errusierazko Ь hizkia (hiru [[idazketa]] ezberdin erabiltzen ditu)) eta [[Bepsaera|bepsaeranbepsaera]]n (hizkuntza horrek «'» ikurra erabiltzen du biguntzea adierazteko, krutxierak bezala): пы'''л''' [pɨɫ] «suhartasun» — пы'''ль''' [pɨ'''lʲ'''] «hauts» (errusiera); ''ek'' «joan, ibili» — ''e'''k'<nowiki/>'''!'' «zoaz!» (krutxiera); ''nor'' «soka» — ''no'''r'<nowiki/>''''' «gazte» (bepsaera).
Hizkuntza batzuetan biguntzea, hizkiak kokapen zehatz bat badu, beti ager daiteke. [[Irlandako gaelera|Irlanderan]] amaierako kontsonante bat biguna bihurtzen da bere aurretik ''e'' edo ''i'' daudenean: ''buacha'''ill''''' [ˈbˠuəxɪ'''lʲ'''] «mutil»; [[Alemaniera|alemanieranalemaniera]]n [[Latin|latinetiklatin]]etik eratorritako hitzetan ''ti'' [tsi̯] gisa ahoskatzen da beti: ''tradi'''ti'''onell'' [tʁadi'''tsi̯'''oˈnɛl] «tradizional»; [[Maoriera|maorieranmaoriera]]n ''t'' hizkia [t͡ʃ] gisa ahoskatzen da ''a'' eta ''u'' aurretik.
