Danteren Infernua: berrikuspenen arteko aldeak

Hortaz, infernuaren ateak zeharkatzera dihoaz  eta hurrengo inskripzioa agertzen dute:  <blockquote>''«Es por mí que se va a la ciudad del llanto, es por mí que se va al dolor eterno y al lugar donde sufre la raza condenada, yo fui creado por el poder divino, la suprema sabiduría y el primer amor, y no hubo nada que existiera antes que yo, abandona la esperanza si entras aquí»doaz.'' </blockquote>Bertan, [[Aqueronte]] ibai ertzean, arima batzuk topatzen dituzte, infernutik barne ez at daudenak: Pertsona hauek, ez ziren ez txarrak ez onak izan ([[Celestino V.|Celestino V.arekin]] topo egiten du), bertan zigortuak dira estandarte zuri baten atzean korrika egitera behartuak egonik, erle eta liztorrek jarraitzen dituzten bitartean. Jarraian, Aquerontea zeharkatzeko ontzian sartzen dira, [[Caronte]] dugularik gidari eta orain bai, infernuaren zirkuluetan barneratuko dira gure bi poetak.

Monstruoen, deabruen eta gaizkileen irudikapenaren oinarri garrantzitsu bat suposatzen du, batez ere erdi aro amaierako [[Bestiario|bestiarioen]] tradizioa jasorik Dantek “monstruo” hauen natura deskribatzen digu. [[Victoria Cirlot|Victoria Cirlotek]] erdi aroko iruditeria fantastikoari buruzko estudioa burutzean, hauek Jainkoak sortutako naturaren beraren adierazpen bezala ulertzen ditu, gizakiaren berezko irudimen ahalmenetik haratago. [[Kappler|Kapplerrek]], erdi aro amaierako pentsamenduak irudi hauek nola ulertuko zituen aztertzeko orduan (hau da, haien normalitatetik kanpo baina Jainkoaren sorkuntzaren barne), [[Agustin Hiponakoa|San Agustin]] bera aipatzen du, ''[[Civitas Dei]]'' haren obrako zita batez:  <blockquote>''¿Quién sería lo bastante loco para pensar que el Creador se ha equivocado, cuando ignora por qué razón ha hecho eso?.'' </blockquote>Cirlotek era berean [[Thomas de Cantimpré]] aipatzen du, XIII. mendeko [[Dominiko|dominikotarra]] (Danteren garaikidea hortaz), honakoa adieraziz: <blockquote>''Todos los seres de la naturaleza son nobles, “puesto que no han sido creados sin sentido ni por azar (otiose neque casualiter), sino para complementar (sed propter aliquod complementum) y por tanto, desempeñar alguna función digna de consideración e incluso el ser concebido como lo más vil tiene un lugar y un orden noble (et ideo habet etiam aliquod reputatum vilissimum locum et ordinem nobilem).''</blockquote>Ezin dugu ahaztu finean, Danteren obrako deabru eta monstruoen deskribapenak ulertzeko errenazimentuan benetan garatuko zen ideia gogoan eduki behar dugula: Ongia edertasunarekin lotuko da eta monstruoa edo normalitatetik kanpokoa den horren formak era batean edo bestean sinbologia moral bat edukiko duela, pekatu edo gaizkiarekin lotutakoa askotan; funtsean ohiturak edo moralak forman du bere islada.  Honela bada ulertu ditzakegu Carón, Minos, Cerbero eta bestelako pertsonaien irudikapena mende hauetan zehar orokorrean.

Gustave Doré dugu, XIX. mendeko artisten artean, obra literario ospetsuenak ilustratu zituen artista eta grabatuegilegrabatugile garrantzitsuena, horien artean Danteren Komedia Jainkotiarreko pasarteak ere ilustratu zituen, kantuka eta detaile oroz. Haren grabatuetan erromantizismoaren eragin argia nabaria da, batez ere paisai erraldoiei, atmosferaren errepresentazioari eta goibeltasunari ematen dion protagonismoan, honela aditu askok beldurraren sublimetasun erromantikoaren adibide argitzat ezartzen dute askotan; infernuko paisaien adierazle garrantzitsuenetakoa dugu besteak beste.