Mikrofinantza: berrikuspenen arteko aldeak

{{wikitu}}

 

Mikrofinantza pobrezia egoeran dauden pertsonei, mikroenpresei edo diru-sarrera txikiko bezeroei finantza-zerbitzuak ematea da, kontsumitzaileak eta autoenplegatuak barne. Zerbitzu horiek modu iraunkorrean eskaintzeari ere esaten zaio. Mikrokreditua (edo mikroenpresetarako maileguak) ez da mikrofinantzekin nahastu behar; izan ere, mikrofinantzak pobrezia-egoeran dauden pertsonen finantza-behar askotara zuzentzen dira, eta, beraz, mikrokredituak hartzen dituzte, baina hori baino askoz gehiago dira. Mikrofinantzak terminoak pertsona edo taldeei finantza-zerbitzuak emateari egiten dio erreferentzia, haien egoera sozioekonomikoaren ondorioz banku-sistema tradizionaletarako sarrera mugatua edo ez dagoenean. Finantza-zerbitzu horiek aurrezki-mekanismoak, inbertsio-mekanismoak edo maileguak izan daitezke; kasu horretan, mikrokredituaz hitz egingo litzateke.

 

Mikrofinantzako interes-tasak eztabaida eta eztabaida handiak eragiten ditu, azken kontsumitzaileari finantza-produktuen prezioan eragiten dion azken kostua dela eta, batez ere maileguetan. Muhammad Yunus espezialistak dio kostu horrek ez duela interes-tasaren %10 gainditu behar kostuak bete ondoren.

 

• Banco Grameen

 

• Jacques Attali

 

<ref>Ledgerwood, Joanna. Microfinance Handbook: an Institutional and Financial Perspective. Washington DC: The World Bank, 2000.</ref>