De Lancrek, marinelak kanpoan zeuden bitartean, bere emakumeen balizko [[adulterio]] eta lizunkeria ikertu zituen. Gainera, sendalari eta [[kartomantzia]]n adituak eta [[Iberiar penintsula|Iberiar Penintsulatik]] alde egindako judu eta [[morisko]]ak ere ikuspuntuan izan zituen.
[[Senpereko gaztelua|Senpereko gazteluan]]n burututako epaiketetan, [[indarkeria|gogorkeria]] eta injustizia handiz jokatu zuen, guztira 200 lagun torturatuz eta exekutatuz. Bere [[misoginia]]k bultzaturik, gehienak emakumeak ziren baina baita umeak eta apaizak ere. Mariñelek [[Ternua]]tik itzuli zirenean matxinatu eta, matxinada zabaldu ez zezan, Bordeleko Parlamentuak itzultzeko agindua eman zion. Hala eta guztiz ere, Henrike IV.ak estatu-kontseilari izendatuz saritu zuen. Bordeleko Parlamentuan jarraitu zuen 1620ra arte eta bi liburu idatzi zituen: 1617an, ''Le Livre des Princes'' (''Printzeen liburua'') eta 1622an, ''L'incrédulité et mescreance du sortilège pleinement convaincue'' (''Sortilegioaren eskuetan dagoenaren sinestezina eta fedegabea'').
