Belokeko monasterioa: berrikuspenen arteko aldeak

Sortu eta gutxira Frantziako gobernuak fraideak estutzen hasi ziren, hezkuntza legeak zirela-eta. [[1906]]an hustu behar izan zuten eta [[Hego Euskal HerriHerria|Hego Euskal Herrira]]ra ihes egin zuten, [[Beneditarren komentuamonasterioa (Lazkao)|Lazkaoko monasterioa]] sortuz.

[[Espainiako Gerra Zibila]]ren garaian bestela hainbat euskaldun ihesean babestu ziren monasterio honetan, bereziki elizgizon eta kulturgileak, besteak beste [[Jose Ariztimuño|Jose Ariztimuño "Aitzol"]], [[Fernando Artola|Fernando Artola "Bordari"]] eta [[Jose Migel Barandiaran|Jose Miguel Barandiaran]].

Denboran aurrerago, [[nazinazionalsozialismo|naziek]]ek Frantzia okupatu zutenean ere erresistentziako kideek eta bestelakoek aterpe topatu zuten monasterioan. Eliza frantziarra ofizialki Francoren alde egin zuen modu berean, Vichyren alde ere egin zuen. Hala ere, Beloki kasu bietan desberdin jokatu zuen eta arazo handiak ekarri zizkien fraideei. Arduradun nagusiak atxilotu zituzten eta gainontzekoek ihes egin behar zuten, [[1945]]ean monasterioa hutsik geldituz bigarren aldiz.

Errekuperatu ondoren, [[Euskadi Ta Askatasuna|ETA]] eta [[IKIparretarrak|IKko]]ko iheslariekin berdintsu jokatu zuten ere bai, honek barne eztabaida gehiago sortu bazituen ere.

Fraide ezagunen artean [[Jean DiharceIratzeder|Jean Diharce "Iratzeder"]] dugu, [[1972]]tik [[2008]]an hil arte bertan ia etengabean bizi izan zelarik.

[[Arto]]a, [[ardo]]a, [[sagardo]]a eta [[barazki]]ak oro har ekoitzi izan dituzte ekonomikoki autonomoak izan ahal izateko. Bestela, [[behi]]ak eta [[ardi]]ak zainduz gaztagintzan ere jardun izan dira. ''[[Abbaye de Belloc]]'' izeneko [[gazta|gasna]] egiten dute.