Karlistaldi: berrikuspenen arteko aldeak

[[1833]]an [[Fernando VII.a Espainiakoa]] hil zenean, bere laugarren emaztea zen [[Maria Kristina Borboikoa]] erregeorde bilakatu zen, bere alaba [[Elisabet II.a Espainiakoa|Elisabeten]] izenean. Honek bitan zatitu zituen bere mendekoak, alde batetik ''cristino''ak edo ''isabelino''ak eta bestetik karlistak izanda. ''Cristino''ek erregeorde eta bere gobernua babesten zituzten, karlistek, berriz, [[Karlos Maria Isidro Borboikoa|Karlos infantea]], Fernando VII.aren anaia, erregetzat zuten. Gakoa [[1830]]ean ezarritako [[lege saliko]]a indargabetzen zuen Berrespen Pragmatikoaren legezkotasunean zegoen.

[[1870]]eko [[martxo]]an [[Karlismo|karlisten]] buruzagi politiko eta militarra zen [[Ramón Cabrera]]k, bere ustez, "armaz garaipena lortzeko egoera ez zegoela" eta "[[Espainia]] [[gerra zibil]] berriaz arriskatzea nahi ez zuenez" dimisioa aurkeztu zuen<ref>{{Erreferentzia| abizena1 = Urcelay Alonso| izena1 = Javier| izenburua = Cabrera. El Tigre del Maestrazgo| argitaratze-lekua = [[Bartzelona]]| argitaletxea = Ariel| urtea = [[2006]]| isbn = 84-344-5205-7}}</ref><ref>{{Erreferentzia| izena1 = Conxa| abizena1 = Rodriguez Vives| izenburua = Ramón Cabrera a l'exili| argitaratze-lekua = Montserrateko monasterioa| urtea = [[1989]]}}</ref>. Hala ere Karlos erregenahiak, erbestean hilabetez [[matxinada]] prestatzen ari zela, [[1872]]ko [[apirilaren 21]]a [[Espainia]]ko koroa eskuratzeko zuen eskubidea aldarrikatzeko data izango zela erabaki zuen.