Arturo Soria
Arturo Soria y Mata (Madril, 1844ko abenduaren 15a - ib., 1920ko azaroaren 6a) espainiar hirigile, eraikitzaile, geometra eta kazetaria izan zen, Madrilgo hiri linealaren diseinu eta garapenagatik ezaguna.
Arturo Soria | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Madril, 1844ko abenduaren 15a |
Herrialdea | Espainia |
Heriotza | Madril, 1920ko azaroaren 6a (75 urte) |
Hobiratze lekua | Madrilgo hilerri zibila |
Familia | |
Seme-alabak | ikusi
|
Familia | ikusi
|
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | hirigilea, iritzi-kazetaria, theosophist (en) , enpresaburua, politikaria eta funtzionarioa |
Biografia
aldatuAragoiar jatorriko familia liberal bateko semea (aita Bijuescakoa zen ); hala ere, Madrilgo Caballero de Gracia kalean jaio zen. [1] Batxilergoa ikasi ondoren, Manuel Becerra akademian sartu zen Espainiako hiriburuko Escuela de Caminos- en sartzeko prestatzeko. Becerraren ikasle ospetsua [2], ordea, aztertu zuen auzitegiko kideetako batek betoa ezarri zion. [3] [1] Arbitrario akademikoak gaixotasun sukartsu batean murgildu zuen Arturo Soria, eta bere irakasleak, Becerrak berak, «prozesu lotsagarrian parte hartu zuen auzitegiko kidea» duelurako erronka bota zuen bitartean. [1]
1863an Telegrafoen Kidegoan postu bat lortu zuen oposizio bat gainditu ostean eta sortu berria zen Escuela del Catastrorako sartzeko bere burua prestatzen hasi zen. [1] Eguerdiko Trenbide Estatistika Bulegoko funtzionarioa izan zen, Matematika irakasten ere lan egin zuen eta isabeldar zentsura presioa askatu nahi duten taldeekin elkarlanean hasi zen.
Erreferentziak
aldatu- ↑ a b c d Calvo y García 1981.
- ↑ Maure Rubio, Miguel Ángel. «Arturo Soria» Biografía en la página "Correspondencia con la Historia" de la Real Academia de la Historia.
- ↑ Calvo y García —que en su biografía de Soria sitúan el suceso hacia 1863—, relatan que habiendo ya superado el examen «con brillantez», uno de los miembros del tribunal pidió al aspirante «que desarrollase la ecuación de los diámetros conjugados de la elipse». La originalidad del proceso de cálculo iniciado por Arturo Soria llevó al examinador a advertirle que iba errado; pero, para su bochorno, el examinando concluyó correctamente el desarrollo, lo que dejó al tribuno en entredicho, bochorno que provocó el veto del joven Soria. No sería la última ocasión en la que la brillantez (y probablemente la ideología liberal del geómetra urbanista en abierta oposición al régimen político de Isabel II de España) fueron saboteadas por el influyente «clan de los ingenieros» y los continuos problemas que tuvo a lo largo de su vida con el Ministerio de Fomento.