Aplikazio lineal
Matematiketan aplikazio lineala bi bektore-espazioren arteko aplikazio bat da, zeinak bektoreen arteko batuketa eta bektore eta eskalar baten arteko biderketa operazioak mantentzen baititu.
Aljebra abstraktuan eta aljebra linealean aplikazio lineal bat homomorfismoa da bektore-espazioen artean, edo kategorietako teoriako terminoetan, morfismo bat bektore-espazioen kategorian emandako gorputz baten gainetik.
Definizioa
aldatuAplikazio lineal, funtzio lineal edo transformazio lineal esaten zaio dominio eta kodominio moduan bektore-espazioak dituen eta hurrengo baldintza betetzen duen edozein aplikaziori:
- Bitez gorputzaren gainean eraikitako eta bektore-espazioak. aplikazio lineala izanen da baldin eta edozein bi bektorendako eta edozein eskalarrendako ondokoa betetzen bada:
- .
Bi berdintza hauek betetzeari "gainjartze printzipioa" deritzo eta hurrengo berdintzaren bidez adieraz daiteke:
- .
Adibideak
aldatu- Identitate aplikazioa aplikazio lineala da edozein bektore-espazioren gainean:
- Homoteziak -dimentsioko gorputzean ere aplikazio linealak dira, non handitze ( ) edo txikitze ( ) konstantea baita: Demostrazioa: bitez . Orduan .
Irudia eta nukleoa
aldatuIrudia
aldatuIzan bitez gorputzaren gaineko espazio bektorialak. aplikazio lineala definituz, orduan, multzoari aplikazioaren irudia deritzo definizioz, eta ere adierazten da. Multzo hau -ren azpimultzoa da, are gehiago, -ren azpiespazio bektoriala izango da.
Aplikazio lineal bat supraiektiboa izango da baldin eta soilik baldin, bada.
Nukleoa
aldatuhartuz, bere nukleoa ( adierazia) honako hau izango da:
Hau da, aplikazio lineal baten nukleoa eremuren azpimultzo bat da, zeinaren elementuen irudia koeremuko 0-a den. Gainera, -ren azpiespazio bektoriala da ere.
Bestalde, aplikazio lineal bat injektiboa izango da baldin eta soilik baldin bada.
Aplikazio linealen oinarrizko teorema
aldatuIzan bedi aplikazio lineala. Orduan, berdintza betetzen da.
Aplikazio linealen eraikuntza
aldatueta linealak badira, ere lineala izango da ( ).
lineala bada eta a K gorputzeko elementu bat bada, orduan, ere lineala izango da.
Bi propietate horiei esker, eta dena elementu nulura bidaltzen duen funtzioa aplikazio lineala denez, transformazio linealen multzoak V-ren funtzioen azpiespazio bat eratzen du W-n. Azpieremu horri L(V,W) esaten zaio.
eta linealak badira, orduan haien konposizio g∘f: V → Z ere lineala izango da.
V espazio bektoriala emanda, L(V,V) espazio bektorialak, eskuarki End(V) gisa hautematen denak, aljebra asoziatibo bat eratzen du oinarrizko gorputzaren gainean, non biderketa konposizioa baita eta unitatea identitatearen eraldaketa baita.
transformazio lineal bijektiboa bada, alderantzizkoa ere lineala izango da.
Transformazio linealen sailkapena
aldatu- Funtzional lineala: transformazio linealei (non den V-ren oinarrizko gorputza) funtzional linealak deritze.
- Monomorfismoa: injektiboa da, nukleoko elementu bakarra bektore nulua bada.
- Epimorfismoa: Baldin eta supraiektiboa bada.
- Isomorfismoa: Baldin eta bijektiboa bada (injektiboa eta supraiektiboa).
- Endomorfismoa: Transformazio lineal bat esaten zaio, non eremua eta koeremua bat baitatoz.
- Automorfismoa: Endomorfismo bijektiboari deitzen zaio.
Aplikazio linealari dagokion matrizea
aldatuIzan bitez V eta W bi bektore-espazio dim V=n eta dim W=m izanik eta eta V eta W-ren oinarriak. Hartu L(V,W). f aplikazio linealari elkartutako matrizea eta oinarriekiko, i. zutabean bektorearen oinarriarekiko koordenatuak dituen matrizea da.
hau da, guztietarako, da.