Faraoi
Faraoia Antzinako Egiptoko agintari gorena zen. Lehena Menes izan zen, K.a. 3100 inguruan agindu zuena eta ohiko azkena Kleopatra VII izan zen, K.a. 49 eta 31 artean agindu zuena. Hala ere, zenbait Erromatar enperadorek, Augustorekin hasita, Kristautasunaren gorakadara arte, "Erromatar faraoi" titulua jaso zuten ere, Enperadorearen maila berekoa.

Faraoi izena
|
"par-o" ("etxe handia") hitz egiptoarretik dator. Horrela, faraoia hasiera batean erregearen etxebizitza zen eta gero agintariari berari jarri zitzaion izena.
Lehen faraoiak jainkotiartzat jotzen ziren, Ra eguzkiaren jainkoaren semetzat, eta buruan Egipto Garaiaren eta Egipto Beherearen koroa bikoitza zeramaten. Beren nahia sakratua zen, justizia unibertsalaren ordezkariak baitziren lurrean. Hain sakratuak ziren, ezen arrebak soilik har zitzaketen emazte gisa, odol sakratu bera baitzuten (nahiz eta horrek ez zien eragozten amoranteak edukitzea).