Defentsa Ministerioa (Sobietar Batasuna)

Defentsa Ministerioa (Minoboron; errusieraz: Министерство обороны СССР) Sobietar Batasuneko gobernuko ministerio bat izan zen, Sobietar Indar Armatuak gainbegiratzen zituena. Lehen Defentsa Ministroa Nikolai Bulganin izan zen, 1953tik aurrera.

Defentsa Ministerioa (Sobietar Batasuna)
Datuak
Herrialdea	Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna
Jarduera
Honen parte	Soviet Armed Forces (en)
Historia
Sorrera	1946
Ordezkatzen du	Sobietar Batasuneko Defentsarako Herri Komisarioa
Desagerpena	1992

Historia

Defentsa Ministerioa hainbat aldiz aldatu zen. 1917tik 1934ra Gerra eta Itsas Gaietarako Herri Komisariatu izan zen, 1934tik 1946ra Defentsarako Herri Komisariatu izan zen, eta 1946an Indar Armatuetarako Herri Komisaria. 1946ko otsailerako armada eta Armadako Ministerioak (Народный комиссариат Военно-морского флота СССР) Indar Armatuen Ministerio batean batu ziren. 1950ean Gerra eta Armada Ministerio bereiziak birsortu ziren, Ministroen Kontseiluaren ardurapean, "Sobietar Militar Gorena zuen organo gorena", Indar Armatuak zuzentzeaz arduratzen zena. 1953an biak berriro bateratu ziren Defentsa Ministerio gisa.

Desegitea

Defentsa Ministerioa 1992ko martxoaren 16an desegin zen. 1992ko martxoaren 20an Estatu Independenteen Mankomunitateko komando militar bateratua ezartzeko akordioa sinatu zen, baina ideia baztertu egin zen Errusiak bere defentsa ministerioa sortu zuelako eta beste lehena. Sobietar errepublikek indar armatu nazional bereiziak sortzea erabaki zuten.

Antolaketa

Defentsa Ministerioa, sindikatu osoko ministerioa, teknikoki Ministroen Kontseiluaren menpe zegoen, baita Sobiet Gorenaren eta Sobietar Batasuneko Alderdi Komunistaren Batzorde Zentralaren menpe ere. 1989an, ordea, beste ministerio gehienak baino handiagoa zen eta alderdien gainbegiratze eta estatuak bere jardueretan parte hartzeko akordio bereziak zituen. Defentsa Ministerioa Estatu Nagusiak, Sobietar Armadako eta Sobietar Itsas Armadako Zuzendaritza Politiko Nagusiak, Varsoviako Ituna, bost zerbitzu armatuek eta zuzendaritza nagusi eta zentralek osatzen zuten.

Estatu Nagusia Stalinek sortu zuen 1935ean, indar militar konplexuagoen garapenak prestakuntza eta espezializazio handiagoko buruzagiak behar zituelako. Bigarren Mundu Gerran Sobietar indar militar guztien kontrol-organo nagusi gisa jardun zuen. Bost zerbitzu armatuak itsas armada, lurreko indarrak, aireko armada militarrak, aire defentsako indarrak eta suziriaren indarrak ziren. Ministerioko goi-mailako azpiunitateek elkargo militar bat izango lukete, funtsean, hainbat gai jorratzeko ardura duen kontseilua, guztiak Alderdi Komunistako Batzorde Zentralaren azken agindupean. Bai Defentsa Ministerioa bai Estatu Nagusia Lurreko Indarrek zuzendu zituzten nagusiki.

Ardurak

Defentsa Ministerioak bost indar armatuak eta jarduera militar guztiak zuzentzen zituen egunero. Indar armatuak zabaltzeaz, armatzeaz eta hornitzeaz arduratzen zen, eta bake garaian indar armatuen lurralde-agindu guztiek jakinarazi zioten. Zerbitzu militarren diseinua, ekipamendua eta tripulazioa, baita haien doktrina indibidualen garapena ere, hainbat sailburuorderen ardura izan zen, Estatu Nagusiak gainbegiratuta.

Defentsa Ministerioa militar profesionalez osatua izan da ia osorik eta informazio militarraren monopolioa izan du, Sobietar Batasunak beste herrialdeetan maiz aurkitu ohi diren defentsa-ikerketa erakunde independenterik ez zuelako. Monopolio honek goi-mailako funtzionario sobietarrei alderdi eta gobernuko buruzagiengan eragin ezina eman die, armen kontroletik hasi eta armen garapena eta atzerriko armen salmentara, indar armatuen posizioan eta prestigioan eraginez. Defentsa Ministerioak sobietar akademia eta institutu batzuk bildu ahal izan zituen gai militarrei buruzko analisiak eta azterketak egiteko, bai eta eremuko probak egiteko gai diren zerbitzu bakoitzaren akademiak ere. Institutuek eta ez-militarrak ez zuten ikerketa honetarako sarbidea izan.

Estatu Nagusia Sobietar Indar Armatuen gerra-planak, prestakuntza, mobilizazioa eta borrokarako prestasuna gainbegiratzeaz arduratu zen. Gerra garaian, Estatu Nagusiak Komandantzia Gorenaren beso betearazle gisa jardungo zuen, bost indar militarren gaineko kontrol zuzena eginez. Defentsa Ministerioaren goi-zuzendaritzak (Defentsa ministroa, lehen defentsako hiru ministroordeak), hamaika defentsa ministroek eta Sobietar Armada eta Itsas Armadako Zuzendaritza Politiko Nagusiko buruak) Kontseilu Militar Nagusia osatu zuten. Une honetan, Kontseilu Militar Nagusia Komandantzia Gorenaren egoitza bihurtuko zen. Kontseilu Militar Nagusiak ere bost zerbitzuen arteko gatazkak konponduko zituen eta Estatu Nagusiak zehazten dituen indar armatuen aurrekontu-beharrak aurkeztuko zizkion Defentsa Kontseiluari.

Ministroen zerrenda

zk	Ministroa		Alderdi	Aldia	Kabinete
1		Nikolai Bulganin	Alderdi Komunista	1953ko martxoaren 15a-1955eko otsailaren 9a	Stalin III Malenkov I – II
2		Georgi Zhukov	Alderdi Komunista	1955eko otsailaren 9a-1957ko urriaren 26a	Bulganin I
3		Rodion Malinovski	Alderdi Komunista	1957ko urriaren 26-1967ko martxoaren 31	Bulganin I Jrushchov I – II Kosygin I – II
4		Andrei Grechko	Alderdi Komunista	1967ko apirilaren 12-1976ko apirilaren 26	Kosygin II – III – IV
5		Dmitri Ustinov	Alderdi Komunista	1976ko apirilaren 29-1984ko abenduaren 20a	Kosygin IV – V Tijonov I – II
6		Sergei Sokolov	Alderdi Komunista	1984ko abenduaren 22-1987ko maiatzaren 30a	Tijonov II Ryzhkov I
7		Dmitri Jazov	Alderdi Komunista	1987ko maiatzaren 30a-1991ko abuztuaren 22a	Ryzhkov I - II Pavlov I
8		Jevgeni Shaposhnikov	Alderdi Komunista	1991ko abuztuaren 23- 1991ko abenduaren 21era	Silayev I

Kanpo estekak

• Datuak: Q4294505