Jose Maria Arizmendiarrieta: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Artikulua osatzen |
Artikulua osatzen Etiketak: Ikusizko edizioa Disambiguation links |
||
8. lerroa:
=== Haurtzaroa eta gaztaroa: 1915-1931 ===
Jose Maria Arizmendiarrieta 1915eko apirilaren 22an jaio zen Iturbe izeneko baserri apalean, [[Bizkaia]] probintziako Markina-Xemein herriko [[Barinaga]] [[elizate]]<nowiki/>an. Gurasoak Jose Luis eta Tomasa izan zituen. Aitak bake-gizon fama izan zuen bere bizilagunen artean. Itxuraz lasaia, alaia eta irmoa, gizarte-bizitza maite zuen [[azoka]] eta kofradietara sarri joanaz.
Jose Maria lau anaia-arreben seme zaharrena zen, eta beste hirurak Maria, Frantzisko eta Jesus ziren. Hiru urte zituela, baserriaren parean erori eta [[garezur]]<nowiki/>reko traumatismo handia jasan zuen. [[Markina-Xemein|Markina-Xemeing]]<nowiki/>o sendailearenana eraman zutenean, iIkusmenaren kalte fisikoa konponezina zela eta ezkerreko begia galdu zuen, haren ordez begi artifiziala jarriz. Lau urte zituela hasi zen baserriek eta auzoko bizilagunek ordaintzen zuten parrokiaren ondoko landa-eskolara joaten. Istripuaren ondorioek eragina izan zuten Jose Mariaren etorkizuneko izaeran, baita amak harrez gero eskaini zion gehiegizko babesean ere.<ref name=":0" />
18. lerroa:
=== Gasteizko Seminarioa: 1931-1936 ===
Arizmendiarrieta Seminarioan Espainiako [[Bigarren Errepublika (argipena)|Bigarren Errepublika]]<nowiki/>ren garaian egon zen, hain zuzen gizarte-gaiak berpiztu zirenean. Apaizgaiak, [[Filosofia]] eta [[Teologia]] ikasteaz gain, [[Pio XI.a|Pio XI.]] ''Quadragessimo Anno'' [[entziklika]] soziala ere aztertzen zuen. Ondorioz, Gasteizko apaiz mugimenduaren espiritualtasunean sakondu zuen, tutore bereziki Joakin Goikoetxeandia eta [[Juan Thalamas Labandibar|Juan Thalamas]] izan zituela. Eta lehenaren lema hartu zuen: "Apaiz izatea, beti eta guztian apaiz". Gerora zintzoki jarraitu zituen garrantzi handia ematen zitzaien hainbat balioei, hala nola gorputzaren laztasunari, puntualtasunari, isiltasunari, lanerako gogoari, higieneari eta aurkezpenari, bai fisikoa zein material didaktikoena.<ref name=":11">{{erreferentzia|abizena=Azurmendi, Joxe|urtea=1991|izenburua=El hombre cooperativo. Pensamiento de Arizmendiarrieta|argitaletxea=Azatza|orrialdea=
Seminarioan bi talde zeuden, bata gazteena eta buruarinena, futbolean eta pilotan jolasten zutena. Eta bestea helduena, serioak eta arduratsuak, munduko arazoetan pentsatuz paseatzen zutenak, bakea eta gerra, gosea eta misioak bezalako gizarte-kontuak erabiliz. Arizmendiarrita bigarren talde horretakoa zen. Braientzat apaiz garrantzitsuenetako bat [[Manuel Lekuona]] izan zen, hizkuntzen eta artearen irakaslea. Euskara lantzearen alde lan egitea [[elizbarruti]]<nowiki/>ko apaizen eginbeharra zela defendatzen zuen, [[katixima]] herriko hizkuntzan irakasteko. Hain zuzen, 1933an Filosofiako 2. mailako zenbait ikaslek “[[Agustin Kardaberaz|Kardaberaz]] Elkartearen hirugarren maila” sortzea erabaki zuten, eta “Aurrera beti” leloa jarri zioten. Denek erabaki zuten bere estatutuak idazteko egokiena Arizmendiarrieta zela, eta sorrerako agiria ere berak egin zuen, non gizartearen lana ideario [[errenazentista]]<nowiki/>rekin lotzen zuen. Halaber, elkartearen zuzendariorde izendatu zuten, hots, faktuz arduraduna, Lekuona zuzendariak gainbegiratze lana besterik ez baitzuen egiten. Hilean batez beste hiru bilera egiten zituzten, eta horiei batzar arruntak eta bereziak gehitzen zitzaizkien.<ref>{{erreferentzia|abizena=Tellechea , José Ignacio|urtea=2005|izenburua=El otro Dn. José María|argitaletxea=Laboral Kutxa|orrialdea=83|ISBN=NA-2028-2005|hizkuntza=Es}}</ref>
84. lerroa:
=== Kooperatiba industrialak ===
1955aren hasieran, Arizmendiarrietak ez zuen ahalegin gehiago egin Union Zerrajerako zuzendaritzak bertako langileak kapitalean eta kudeaketan parte har zezaten. Eta enpresa berri bat sortzera animatu zituen gertuko bost kolaboratzaile: Luis Usatorre, Jesús Larrañaga, Alfonso Gorroñogoitia, Javier Ortubay eta Jose Maria Ormaetxea.<ref name=":14" /> Izaera juridikoa lortzeko baimena [[Madril]]<nowiki/>go Gobernuak eman behar zuen, eta jaso zuen ezetzaren ondoren, urrian zailtasunak zituen [[Gasteiz]]<nowiki/>ko enpresa bat erostea erabaki zuten, “etxean erabiltzeko gailuak” ekoizteko [[Lizentzia (argipena)|lizentzia]] industrialarekin, hain zuzen, sukalderako petrolio-labetxoak.<ref name=":1" />
1956ko apirilean, Arizmendiarrietak "Ulgor Tailerrrak" (fundatzaileen abizenen [[akronimo]]<nowiki/>a, gerora [[Fagor Electrodomésticos|Fagor]] Etxetresnak izena hartu zuena) Arrasaten kokatu zen enpresa berriaren pabiloia bedeinkatu zuen, eta aurreko labetxoak egiten jarraitzeaz gain, beste produktu bat merkaturatu zuten: Espainian ezezaguna zen eredu ingeles batetik milimetrora kopiatutako petrolio-[[Berogailu|berogailua]]. Halaber, udan bertara joan ondodoren [[Alemania]]<nowiki/>ko enpresa baten [[Patente|patentea]]<nowiki/>rekin [[selenio]]-plakak fabrikatzeko lizentzia lortu zuten udan.<ref name=":6">{{erreferentzia|abizena=Fernandez, José Ramón|urtea=2001|izenburua=1956-2000. La experiencia cooperativa de Mondragón|argitaletxea=Mondragón Corporación Cooperativa|orrialdea=30|ISBN=DL. SS.1176-96|hizkuntza=Es}}</ref>
170. lerroa:
[[Deba Garaia]] Harana eta bertako zazpi herriek XIII. [[mende]]<nowiki/>tik [[Burdinola|burdinole]]<nowiki/>i eta [[metalurgia]]<nowiki/>ri lotuta egon ziren. Hala, XV. mendean Arrasateko 1900 biztanleren multzo handi baten lana [[altzairu]]<nowiki/>zko [[totxo]]<nowiki/>ak ekoiztea zen. Alde batetik armak egiteko saltzen eta esportatzen zituzten [[Toledo]] zein [[Flandria]]<nowiki/>ra, eta bestetik [[artisau]] eran [[iltze]] eta [[burdineria]] egiteko bertan. Burdinolak instalazio konplexuak ziren, eta uraren energiak beharrezko makineriari eragiten zion [[burdina]] eta altzairua ekoizteko, XIX. mendeko [[Industria Iraultza]]<nowiki/>rekin [[Labe garai|labe garaia]]<nowiki/>k ezarri ziren arte.<ref>{{erreferentzia|abizena=Diez de Salazar, Luis Miguel|urtea=1997|izenburua=Ferrerías Guipuzcoanas. Aspectos socio-económicos, laborales y fiscales (siglos XIV-XVI)|argitaletxea=Fundación Social Kutxa. Donostia-San Sebastián|orrialdeak=79, 112|ISBN=84-7173-307-2|hizkuntza=Es}}</ref><ref>{{erreferentzia|abizena=Azpiazu, José Antonio|urtea=2001|izenburua=Economía, sociedad y cultura en Arrasate en tiempos de Esteban de Garibay|orrialdeak=47-74|ISBN=84-8419-926-6|hizkuntza=Es}}</ref>
Arizmendiarrita 1941ean gerraondoko Arrasate deprimitura iritsi zenean, enpresa handiena “Unión Zerrajera S.A.” zen, 1869an fundatutako “Vergarajauregui, Resusta y Cia” eta 1901eko “La Cerrajera Guipuzcoana” enpresen bategitetik, 1906an sortua. 850 langile zituen Arrasateko eta [[Bergara]]<nowiki/>ko [[galdaketa]] eta [[mekanizazio]] lantegietan, [[Burtsa (merkatua)|burtsan]] kotizatzen zuen, eta beste [[sarraila]] enpresa txiki batzuen motorra zen. 1948. urtearen erdialdera 2.000 langile izatera iritsi zen.<ref name=":12" /><ref name=":14" /> Bestalde, Arrasateko bigarren enpresa garrantzitsuena “Cerrajera Moderna ELMA, S.A.” zen, 300 langile baino gehiagorekin.<ref>{{erreferentzia|abizena=González García, José María|urtea=2007|izenburua=Unión Cerrajera|argitaletxea=Auñamendi. Eusko Ikaskuntza. https://aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus/eu/union-cerrajera/ar-141010/|ISBN=ISSN 2444-5487|hizkuntza=Es}}</ref>[[Fitxategi:Union Cerrajera tailerra.jpg|thumb|Union Zerrajera-ko tailerra.]]
Deba Garaia Haraneko herri guztietan enpresa industrial txiki asko zeuden, eta horietako bi tamaina ertainekoak ziren. Bergaran “La Algodonera San Antonio, S.A.” zegoen, 1846an sortua, 500 langile izatera iritsi zen, [[Ehun (materiala)|ehun]]<nowiki/>en eskala handiko ekoizpenean arituz. Eta Oñatin 1864an sortutako “Hijos de Juan de Garay, S.A.”, 400 langile zituena [[altzairu]] [[Soldadura|soldatu]]<nowiki/>zko tutuak ekoizteko.
191. lerroa:
Madrileko karguren bat Arrasatera joaten zenean ekitaldiren baterako, Arizmendiarrietak Eskola Profesionaleko Egoitza Nagusiko mojei abisatzen zien, bisitariak ailegatutakoan salda bero batekin ongi etorria emateko.<ref name=":8" />[[Fitxategi:Arizmendiarrieta ikasle eta irakasleekin, lehen Eskola Profesionalean.jpg|thumb|Arizmendiarrieta ikasle eta irakasleekin, lehen Eskola Profesionalean.]]
1958an Guillermo Reyna Espainiako Irakaskuntza Profesionaleko Zuzendariak Arrasate bisitatu zuen. Harritu egin zen ikasleek Arizmendiarrietarekin izan zuten tratu atsegina, eta honela idatzi zion: “Txarto iruditu zitzaidan ikasleek ez zirelako altxatu ez agurtu, eta ez zizutelako eskaini zuzendarienganako izan behar den errespeturik txikiena ere. Aretotik pasatu ginenean eserita zeudenak horrela jarraitu zuten, eta baita oinetakoz aldatzen ari zirenak”. Erantzunean Arizmendiarrietak [[Barkamen|barkamena]] eskatu zion, eta ondoren, “Ez diet onartzen ni zuzendari bezala tratatzea, Eskolan beste bat bezala aurkitzen naizelako. Orain artekoan emaitza onak eman dizkidan [[portaera]] izan da”. Dena den, Arizmendiarretak ez zuen inoiz zuzendari kargurik izan.<ref name=":14">{{erreferentzia|abizena=Leibar, Juan, Ormaechea, Jose Maria|urtea=1993|izenburua=Dn. Jose Maria Arizmendiarrieta y sus colaboradores|argitaletxea=Otalora|orrialdea=
1965ean Laneko Merituari Urrezko Domina ematera iritsi zen Madriletik Romeo Gorria Lan Ministroa, eta hitzaldietan, Arrasateko Hezkuntza Ligako lehendakariak nabarmendu egin zuen koadjutoreak bere lana interes pertsonaletatik bereizteko zuen [[Grina (emozioa)|grina]], esanaz “Duela 25 urte iritsi zenean bezain [[Txirotasun|txiro]]<nowiki/>a izaten jarraitzen du, eta orduan bezala, bere amak baserritik [[babarrun]]<nowiki/>ak eta patatak bidaltzen dizkio.” Amaitzeko, gehitu zuen: “Pentsaera bat sortu du, gauzak egiteko modu bat. Denetarako berarengana jotzen dute, eta beti izan du une libre bat edozeinentzat, hitz egoki bat, arazoak konpontzeko ideiaren bat.” Omendutakoaren erantzunak ez zuen inor harritu. Ez zuen merezimendurik, pluralean hitz egin zuen beti, eta saritutako jardueretan berarekin lan egin zuten ehunka pertsonen lan anonimoan diluitu zen: “Apaltasunik gabe diot nire [[lauki]]<nowiki/>txoan ondorio ofizialetarako kontabilizatu diren meritu horiek, aurreko urteetan lan egindako guztiei zor zaizkiela”.<ref name=":11" />
197. lerroa:
=== Ereite urteak ===
Arizmendiarrieta 1941ean Arrasatera zurezko maletarekin iritsi zenetik,
Eskola sortzeaz gain, Arizmendiarrietaren beste ekintza batzuk
Dena den, Eskola Profesionala zen zabalkunde katoliko eta sozialaren bere lekurik gogokoena. Egunero 20 minutuko hitzaldia ematen zien irakasleei eta Maestriako 2.mailako eta Ingeniaritza Teknikoko ikasleei, ekitaldi aretoan. Gaiak askotarikoak eta sarri ezezagunak izaten ziren entzuleentzat, hala nola
[[Fitxategi:Arizmendiarrieta 1967an, Ministro bati Eskola Politeknikoan ongi etorria ematen.jpg|thumb|Arizmendiarrieta 1967an, Ministro bati Eskola Politeknikoan ongi etorria ematen.]]
=== Formakunza eta lana ===
Arizmendiarrietak laguntzaileengan itzala
Gasteizko Seminarioarekin harreman estua zuen,
Hezkuntzan egindako
[[Fitxategi:Jose Maria Arimendiarrieta, 1976an.jpg|thumb|Jose Maria Arimendiarrieta, 1976an.]]
244. lerroa:
- 1960an tokiko eta eskualdeko enpresaburu kapitalisten lehen kritikak hasi ziren, zuzenean eta Gipuzkoako Industria Ganbera Ofizialaren bitartez, kooperatiben hazkundearen aurrean mesfidati. Arizmendiarrietak harreman bikaina zuen enpresaburu askorekin, eta Eskola Profesionaleko bazkide izatera bultzatu zituen, hala nola Oñatiko Cegasa enpresako Juan Celaya edo Arrasateko JMA enpresako Jose María Altuna. Baina kritikariek argudiatzen zutenez, alde batetik langileak beren enpresetatik kooperatiba berrietara aldatzen zirela, eta bestetik, enpresa horien onura fiskalak zirela hazkundearen arrazoi nagusia. Sozietateen gaineko zergaren %10eko kenkaria zen, komunitateari zuzendutako Sustapen eta Enplegu Funtsari zegokiona. Bigarren argudio hori urte askotan errepikatu zen.
- Kooperatibetan ez zegoen sindikaturik, bere funtzioak Kontseilu Sozialak betetzen zituelako, eta 1966an sektore ezkertiar eta sindikalen lehen kritikak hasi ziren, kooperatibismoa gizartearentzat irtenbide eskasa zela uste zutelako, sozialismoa “ate barrukoentzat” zelako. Kritikari horiek kooperatibismoaren alderdi positibotzat hartzen zituzten bazkide bat/boto baten enpresaren gobernu demokratikoa eta ez kapitalaren arabera; lanaren gainbalioak komunitateari egoztea, edo elkartasuna soldata-aukera mugatuaren bidez klase pribilegiatuak eratzea eragozten zuelako. Baina eragozpen nagusia zen, kooperatibismoak merkatu kapitalista librearen printzipioa onartzen zuela.<ref>{{erreferentzia|abizena=Kasmir, Sharryn|urtea=1999|izenburua=El mito de Mondragón: cooperativas, política y clase trabajadora en una ciudad del Pais Vasco|argitaletxea=Txalaparta|orrialdeak=105--|ISBN=9788481361537|hizkuntza=Es}}</ref>
- 1970ean euskal ezkertiar berrien beste kritika batzuk sortu ziren, ETAko taldeei eta haien ondorengo zatiketei lotuak. Uste zuten, Arizmendiarrieta zuzenean sartuz, kooperatibetan klase teknokrata buruzagi bat sortu zela, kooperatibista izenekoa, euskal langile-klasea askatzea eragozten zuena. Izan ere, hori izan zen Madrilgo Lan Ministerioak Laneko Merezimenduaren Dominak kooperatibistei banatzeko arrazoietako bat.<ref name=":11" /> 1972an horrelako polemikak izan ziren Alecopen eta Arrasateko Ikastolan (Euskal Eskola). Eta 1974ko ekainean, lehen aldiz kooperatibetan, greba bat egin zen Ulgor eta Fagor Elektroteknikan lanpostuak balioesteko araudi berri baten ondorioz. ainbat istilu desatseginen ondoren, 24 bazkide kanporatuak izan ziren, Batzar Orokorrak horrela erabakita. Urte batzuk geroago, berriz onartzeko aukera eman zitzaien, eta hainbat kanporatuk hala egin zuten. Era berean, ingurune horretatik kooperatibismoari euskal gaiarekiko sentsibilitaterik eza aurpegiratzen zitzaion.
|