Palatalizazio: berrikuspenen arteko aldeak

Euskarazko palatalizazioaren adibideak ''n > ñ'' ahoskatzea («inor», Hegoaldean /'i''''ɲ'''or/ eta Iparraldean, /'i'nor/) eta ''t > tt'' bilakatzea dira (''ditu'' > ''di'''tt'''u'', Gipuzkoako erdialdeko zenbait hizkeratan).

 

 

Biguntzea oso garrantzitsua da hizkuntza batzuetan, hitzen esanahiak alda ditzakeelako: adibidez, [[errusiera]]n (hizkuntza horrek hizki berezia erabiltzen du sabaikaripena adierazteko, «ikur biguna» izenekoa — Ь ь), [[krutxiera]]n ([[hizkuntza eraiki]]a; ikur bereziak erabiltzen ditu biguntzea adierazteko ere, hau da, «'» ikurra edo errusierazko Ь hizkia (hiru [[idazketa]] ezberdin erabiltzen ditu)) eta [[bepsaera]]n (hizkuntza horrek «'» ikurra erabiltzen du biguntzea adierazteko, krutxierak bezala): пы'''л''' [pɨɫ] «suhartasun» — пы'''ль''' [pɨ'''lʲ'''] «hauts» (errusiera); ''ek'' «joan, ibili» — ''E'''k'<nowiki/>'''!'' «Zoaz!» (krutxiera); ''nor'' «soka» — ''no'''r'<nowiki/>''''' «gazte» (bepsaera).