Olaia Meridakoa: berrikuspenen arteko aldeak

Olaiak hamabi urte zituela, [[Diokleziano]] enperadorearen dekretua [[Diokleziano|agertu zen,]] kristauei debekatuz [[Kristo|Jesukristo]] gurtzea eta jentilen idoloak adoratzeko aginduz. Neskatoa ez zegoen prest aginduok betetzeko, eta gurasoek hiritik atera zuten, baina borondatez itzuli zen Olaia Meridara, eta han atxilotu egin zuten [[Daziano]] gobernadorearen aginduz.

 

 

{{aipu|Lenik biluxirik moldegaizki azotatu zute gorputz guzia piedaderik gabe: bereala golpatu zizkiote ezurrak plomuzko azote batzueki: gero bota ziote olio irakiten zegona gorputz guzia barna: gero burriñazko aztaparreki larranzi ta txarrantxatu zute: goratu zute gero garrutxan, ta deskoiuntatu bere lekuetaik ezurrak. Noraño pasa daiken gizon Deabruen furia, eginartaño alako inhumanidade apenas sinesta daizkenak amabi urtetako neskatxo batean! Baña nola triunfatzen duen Jangoikoaren graziak munduaren ta infernuaren kontra! Zego bitarteo sanda, zeukana bekala Jangoikoa bereki, serena mostratzen koraje ta alegria, goraturik begiak zerurat ziola, orai ene esus ona, señalatzen da obeki enebaitan llaga geben markaeki, eta letra gebek ene odolareki daude adiarazten ongi berorren pasio dolorezkoa. Errabias suturik Juezak manatu zue ondatzeko guzia leporaño kalzina bizian, botatus gañetik ur, an erre ta egosi zeien bizirik. Zenbat diskurritzen duen biotz gaixtoak gaixtakerian! Baña Jangoikoaren birtutez libre atra ze artaik ere. Azkenean manatu zue saiets guzietaik sugarrak sandari, zeñek agoa idikirik artu zue barnera sua; oneki despeitu zue bere arima, zein ikusi ze usotto baten idurian igaten zerura.|Joakin Lizarraga, 1793.}}

[[Kategoria:Antzinako Erromako emakumeak]]

[[Kategoria:IV. mendeko emakumeak]]