Marko Aurelioren zaldizko estatua: berrikuspenen arteko aldeak

'''Marko Aurelioren Zaldizko Estatua''', [[brontze]]zko estatua bat da, 3 metro inguruko altuera duena. [[II. mendea|II. mendekoa]] da, gutxi gora-behera. Estatua honetan, enperadorea [[Marko Aurelio]] den arren, [[Zesar Augusto|Augustoren]] estatuekin antzekotasun handia du. Estatuaren gai nagusia, botere eta handitasun jainkotiarra da, enperadorea, bere benetako garaiera baino handiago eginik eta bere eskua luzatuz, Augustoren erretratuen oso keinu bereizgarria. Kasu honetan, keinua, historialari batzuen arabera, zaldipean eroritako etsai batekiko errukiaren adierazgarri ere izan daiteke ([[Erdi Aroa|Erdi Aroko]] istorioetan oinarritutako historialari batzuen arabera, estatuan, agintari [[barbaro]] bat, zaldiaren eskuineko aurreko hankaren aurrean belauniko zegoela zehazten dutenak). Irudi honek, xede bezala, enperadorea, beti dirurik gabe eta konkistatua zegoen lurreko jaun bat bezala agerraraztea zuen. Baina, armarik eta armajantzirik ez daramanez, Marko Aureliok, dirudienez, gehiago igortzen du bake irudi bat heroi militar batena baino, berak bere burua eta bere erresuma hartzen zituen bezala.

 

 

Lehenago, zaldizko estatua inperial ugari zegoen, baina gutxi mantendu ziren, ohikoa baitzen brontzezko estatuak urtzea txanpon bezala berrerabili edo estatua berriak eraikitzeko (adibidez, Inperioaren garai berantiarrean gertatu zen bezala, [[Erroma]]ko eliza kristauak agertu zirenean). Arrazoi honegatik mantendu ziren estatua gutxi, eta are gutxiago enperadoreak erakusten zituztenak. Erdi Aroko kristauek, idolo jentilak zirela uste izanda suntsitu zituzten. Izan ere, estatua hau da, egundaino iritsi den kristautasuna Inperioko erlijio ofizial bihurtu aurreko garaiko erromatar enperadore baten brontzezko estatua bakarra.