Leto: berrikuspenen arteko aldeak

[[Greziar mitologia]]n, '''Leto'''<ref>{{erreferentzia|egilea=[[Euskaltzaindia]]|izenburua=82. araua. Grezia eta Erromako pertsonaia mitologikoak|url= https://www.euskaltzaindia.eus/dok/arauak/Araua_0082.pdf}}</ref> ({{lang-grc|Λητώ}}, ''Lêtố''; [[doriera]]z ''Lato'' "izkutatua"), [[Zeo]] eta [[Febe]] [[titan]]en alaba bat da, eta, [[olinpoar jainko]]ei dagokienez, [[Zeus]]ekin, [[Apolo]] eta [[Artemisa]]ren ama. Hala eta guztiz ere, Leto, bere haurdunaldiagatik eta bere seme-alabetako bigarrena zen [[Apolo]] erditzeko toki egoki bat bilatzeagatik baino ez da aintzat hartzen. Hau da bere paper aktibo bakarra mitologian. Behin Apolo eta Artemis hazten direnean, Leto erretiratu egiten da, Olinpo gainean ama irudi ongarri arin bezala geratuz, iluna eta baketsua, behin bere lana bete ondoren.

 

 

[[Kreta]]n, [[Dreros]] hirian, [[Spyridon Marinatos]]ek, [[VIII. mendea|VIII. mendeko]] minoiko ondoko etxe tenplu bat atera zuen lurpetik, non Apolo, Artemisa eta Letoren hiru irudi bakarrak aurkitu zituen, aurreeratutako erdigune baten inguruan moldeatutako latorriz eginak. [[Walter Burkert]]ek (''Religion griega''n), [[Festos]]en, sarbide erritu batekin lotuta agertzen dela adierazten du.

 

 

Hain jatorrizkoa den Leto jainkosaren neurri bat, bere aita titanean ikus daiteke, honen izenak, Zeo, polotik polorako zeru esferarekin lotzen duena, baita bere ama Feben ere, ilbetearen "puru" eta "purutzaile epitetoa dena, hain zuzen ere.