Antoine-Jean Gros: berrikuspenen arteko aldeak

'''Antoine-Jean Gros''' ([[Paris]], [[1771]]ko [[martxoaren 16]]a - [[Meudon]], [[1835]]eko [[ekainaren 25]]a) [[frantziar]] margolaria izan zen. Haren lanak estilo neoklasikoan ezar baditzakegu ere, agerikoak dira erromantizismorako ezaugarriak: indar eta espresibitatea bete-betea. [[Jacques-Louis David]] margolaria lagun eta maisu izan zuen Grosek.

Aitak miniaturak margotu ohi zituen, eta txikitatik irakatsi zion seme Antoineri margotzen, sei urte besterik ez zitueneanzituenetik. 1785ean Jacques-Louis Daviden pintura-estudioan ekingo dio trebatzeari, eskolan jarraitzeaz ostean.

Aitaren heriotzak Antoine-Jean bere kolkotik bizitzera bultzatu zuen, eta margogintza du irabazpide ordutik aurrera (1791). Parisko Arte Ederretako Eskolan (''Ecole des Beaux Arts'') lan egiteko gomendioa jaso zuen eta han ibiliko da Konbentzio Nazionaleko partaideen erretratuak sortzen. [[Frantziako Iraultza]] aurrera doa etengabean eta 1793an Italiarako bidea hartuko du Grosek, [[Genoa]]ra joaz, aitaren langintza zen hura, miniaturak egiteaegitearena, bizibide hautatuz. Florentzia du bizileku sasoi batean eta Genoara bueltan Josephine Beauharnais ezagutuko du. Andre honen atzetik [[Milan]]era joango da eta haren senarrak, [[Napoleon Bonaparte]]k, ondo jasoko du.

Datozen hamar urteetan oso-osoan ekiten dio pintatzeari eta garai honetakoak dira ospea erakarriko dioten hainbat margolan. Esaterako ''Nazaretheko Bataila'' lanak (1802, egun Nanteseko Museoan) lanak Frantziako Kontsulek eratutako saria irabazi zuen, baina artistak muzin egin zion. Hurren dator ''Les Pestiférés de Jaffa'' koadroa ([[Louvre Museoa]]n), Napoleonek Jaffako etxe izurritsu hura bisitatu zuenekoa irudikatzen duena. Jarraian ''Aboukirko Bataila'' (1806, [[Versailles]]) eta ''Eylauko Bataila'' sortu zituen. 1808an Napoleonek baroi titulua eskaini zion. Grosen estiloa gero eta espresibitate handiagokoa da, indarra nonahitik dariola. [[Theodore Gericault]] eta [[Eugene Delacroix]] margolariengan Grosen eragina nabaria da hainbat adituren arabera.

''Parmako Kartusia'' elaberrianeleberrian Antoine-Jean Grosen gaineko pasadizoa sortu zuen [[Stendhal]]ek:

{{esaera2|1796ko maiatzean, frantsesak Milanen sartu eta handik hiru egunera, grosGros zeritzan miniaturen margolari ero samar bat ''Servi'' kafe etxe handian egokitu zen, artean modako lekua baitzen hura Milanen. Geroztik ospe handia izango zuen Gros hori armadarekin batera etorria zen, eta kafe etxean artxidukearen balentriak baten bati kontatzen entzutean, hartu izozkien zerrenda, eta, paper hori zatar batean inprimatutako orriaren beste aldean, hantxe marraztu zuen Grosek artxidukea, gizon puska,alajaina alajaina!: frantses soldadu batek sabelean baioneta sartu artxiduke potoloari, eta, ezin sinetsiko gari kopuru handia ateratzen zitzaion hari tripatik, odolaren ordez. Txantxa edo karikatura esaten zaion zera hori ez zen gauza ezaguna despota zuri-zuhurren erresuma hartan. Zerutik jaitsitako mirari baten gisako zerbait izan zen Grosek ''Servi'' kafe etxeko mahai gainean utzitako marrazkia. Norbaitek gauez grabatu, eta hogei milmila ale saldu ziren biharamunean.}}

'''Stendhal''', ''Parmako Kartusia'', [[''[[Literatura Unibertsala Bilduma]]'', 131.zb. [[Alberdania]]-[[Elkar]], 2007. 45-46. orr. '''Jon Muñoz'''en itzulpena.

[[Kategoria:Margolariak|Gros, AngtoineAntoine-Jean]]