Last Tango in Paris: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t Robota: Birzuzenketak konpontzen |
|||
17. lerroa:
| musikagileak = [[Gato Barbieri]]
| argazkilariak = [[Vittorio Storaro]]
| jatorrizko hizkuntza = [[
| sariak =
| webgunea =
24. lerroa:
'''Last Tango in Paris''' ([[italiera]]z ''Ultimo tango a Parigi'' eta [[euskara]]z ''Azken Tangoa Parisen'') [[1972]]ko [[Bernardo Bertolucci]] italiar [[zinema zuzendari]]aren [[maitasun]]-[[drama]] filma bat da. Bertan, [[Marlon Brando]], [[Maria Schneider (aktorea)|Maria Schneider]] eta [[Jean-Pierre Léaud]] aktoreek antzeztu zuten.
Bitxikeria gisa, filmaren eszena [[
== Argumentua ==
{{argumentua}}
[[Negu]]ko goiz batez, Paul ([[Marlon Brando]]), 45 urtetako gizon alargundu berria eta Jeanne ([[Maria Schneider]]), 20 urteko [[aktore]] amateurra, [[Paris]]ko alokairu solairu batera bakoitza bere bidetik bisitan doazela halabeharrez elkar topatuko dira. Heuren arteko elkar-erakartzea oso indartsua da, eta hitz bakan batzuk elkar gurutzatu ostean, solairu hutsean [[sexu harreman|harreman
Eraikina lagatzean, bertan berriz ere topatzeko ados jartzen dira, bakardadean, batak besteari izena galdetu gabe. Paulek solairua alokatzea lortuko du, han bikoteak ezkutuko topaketak burutzen dituztelarik. Harremana Paulek Jeannerekiko duen ahozko eta sexuzko bortizkeria gogorrarengatik nabarmentzen da, neskaren gogo menperatu asmoz. Jeanne beste mutil baten emaztegaia da, zinema zeundari gazte bat ([[Jean Pierre Léaud]]), Jeanneri Pariseko kaleetan girotuta dagoen filma bat antzezteko deituko diolarik. Senagaria ez dirudi Jeanne jasaten ari den bortizkeriaz jabetzen denik.
| |||