|
Zinemagile berritzaileak landuko ditugu: muturrekoak ([[Dziga Vertov]] eta [[Lev Kuleshov]]) eta moderatuak ([[Sergei Eisenstein]] eta [[Vsevolod Pudovkin]]).
==={{sakontzeko|Dziga Vertov|Lev eta Kino-glaz teoria===Kuleshov}}
{{sakontzeko|Sergei Eisenstein|Vsevolod Pudovkin}}
Denis Arkadievitxek Kaufman (1895 – 1954). Operatzaile eta dokumentalista zen, eta Kinó-glaz teoria sortu zuen, teknologia zinematografikoaren bitartez objektibitate absolutua lortzeko asmoz. Bi garaitan garatzen da Vertoven lana:
*Prestakuntzarik gabe kapturatzen du bizitza kameraren bidez (giza-begiak baino hobeto ikusten du kameraren begiak)
*Muntaiaren bidez planoak berrantolatu, bizitzatik hartutako pusketak batzeko helburuarekin, eta ‘nik dakusat’ bat sortzeko.
1924an jartzen du abian metodo utopiko hori film luze baten bidez: ''Kino-glaz'' (Kinó-glaz); zinema, batez ere, medio dokumental gisa ulertzen duela defendatzen du. Teoria honek ez du onartzen:
*Drama: idatzitako gidoia, zinemako fikzioa, aktore profesionala, saiakerak, dekorazioak, etab. Lumièren garbitasun dokumentaletik urruntzen gaituen ezer.
Vertovek saiatutako objektibotasunak eragin handia izango du 60. hamarkadako zinemazaleengan (''Cinema Verité'', Jean Rouch, bereziki); eragina izan zuen Jean Vigorengan edota beste dokumentalistengan (Herbehereetako Joris Ivens eta John Grierson britainiarra).
==Errealismo Sozialista==
| 