Zalakain abenturazalea (Pío Baroja): berrikuspenen arteko aldeak

'''Zalakain abenturazalea''' ([[gaztelania]]z ''Zalacaín el aventurero'') delakoa ''[[La casa de Aitzgorri]]'' (1900) eta ''[[El mayorazgo de Labraz]]'' (1903) eleberriekin batera [[Pio Baroja]] [[idazle]] [[donostia]]rraren ''[[Tierras Vascas]]'' [[trilogia]] osatzen zuen azken [[eleberri]]a izan zen. Eleberri honetako lehenbiziko argitalpena [[1908]]an inprimatua izan zen.

 

Idazlan honek Martin Zalakain izeneko gazte [[euskaldunak|euskaldun]] baten abenturak eta estutasunak aipatzen dizkigu. Gaztea Urbia izeneko fikziozko udalerri batean jaioa da, Arkale deritzon tabernariaren ostatuan ohikoa eta bere senitarteko zinikoa den Migel Tellagorrik gaztea hezitzen du. Bere etsai porrokatua eta herriko jauntxoa den Karlos Ohandok Martinen arreba Ignacia edo ''Iñaxi'' gaztearekin maitemindurik, bere atzetik dabil. Aldiz, Martin Zalakain Karlosen arreba den Katalina Ohandoz maiteminduta dago. Karlose Ohandok bere arreba engainatu ez dezan, Martinek bere laguna den Bautista Urbiderekin ezkonduarazten du, azken mutil hau jatorriz [[Iparralde]]koa eta herriko okinaren laguntzailea da. Senar-emazte berriak [[Zaro]] izeneko Iparraldeko udalerri batera bizitzera joango dira, baina gerora Bautista Martinekin batera abentura eta balentria askotan murgilduko dira.