Karbono-14 bidezko datazioa: berrikuspenen arteko aldeak

[[Landare]]ek atmosferako [[karbono dioxido]]a (CO2) [[fotosintesi]]aren bidez materia organikoa bihurtzen duenean, [[karbono-14]]ren kantitate txiki bat ere hartzen du, isotopo honek atomosferanatmosferan duen maila bertsuan (badago alde txiki bat, baina laborategiko anilisieianalisiei esker konpontzen ahal da). Landareak hildakoan edo beste izaki batzuek ([[gizaki]]ek edo [[animalia|animaliek]]) jandakoan, karbono-14ren kantitatea gutxitzen hasten da erritmo finkoan, isotopo horren [[desintegrazio erradiaktiboerradioaktibo]]a dela eta. Lagin batean geratzen den karbono-14ren kantitatea eta atmosferatik hartuta egon beharko lukeena alderatzean ezagut daiteke laginaren adina.

Erradikarbonoaren bidezko datazio teknika hau [[Willard Libby]]k garatu zuen [[1949]]an [[Chicago]]ko unibertsitatean. Hori zela eta [[1960]]an [[kimikarenkimikako Nobel sariaSaria]] jaso zuen.