Wikipedia

Carmen Arozena

margolaria eta grabatzailea

Carmen Arozena Rodríguez (Santa Cruz de la Palma, La Palma uhartea, 1917 – Madril, 1963) margolaria eta grabatzailea izan zen. 1935ean bere jaioterriko Arte eta Lanbide Eskolan egin zituen lehen pintura-ikasketak. Geroago, 1929an, Madrilera joan zen bere familiarekin, eta hantxe graduatu zen San Fernandoko Arte Ederren Goi Eskolan (1946), erreprodukzio-grabatuan, jatorrizko grabatuan eta estanpazioan espezializatuz. Institutu Frantsesaren beka bati esker, Stanley Hayter grabatu ingelesaren maisuarekin eta Atelier 17 ospetsuarekin ikasi zuen Parisen.[1]

Carmen Arozena
Bizitza
JaiotzaSanta Cruz de La Palma, 1917
Herrialdea Espainia
HeriotzaMadril, 1963 (45/46 urte)
Hezkuntza
HeziketaSan Fernandoko Arte Ederren Errege Akademia
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakmargolaria eta grabatzailea

Bizitza profesionala aldatu

Erakusketak aldatu

  • 1955: Madrileko Kanariar Etxea.
  • 1956: Bakearen Kultura Hispanikoko Emakumeen Zirkulua (Bolivia).
  • 1957: Grabatu Garaikideen Nazioarteko Lehen Erakusketa (Txile).
  • 1957: Madrilgo Arte Ederren Zuzendaritza Nagusia (Begoña Izquierdorekin batera).
  • 1958: Pinturen erakusketa. Espainiako enbaxada, Paris.
  • 1958: Zuriaren eta Beltzaren Nazioarteko Bosgarren Erakustaldia. Lugano, Suitza.
  • 1958: Grabatuaren Nazioarteko Erakusketa. Jugoslavia.
  • 1958: Erakusketa hispanoportugesa. Portugal.
  • 1963: Galeria Apirila. Madril.
  • Bere lanaren zati handi bat Espainiako eta atzerriko bilduma pribatuetan dago, baita Madrilgo Arte Garaikideko Museoan ere.

“Bere bizitzan zehar, La Palmako artistak ospe handia lortu zuen grabatuaren teknikan, eta bere prozedura propioa sortu zuen, edozein tamainatan sortzea errazten zuena, baita xafla bakarreko aldaketak eta grabatu bakarrean bi xafla edo gehiago lotzea ere”.[2] Ohiko grabatzaileen oihan anodinoan, Carmen Arozena izan zen lanbidearen zentzu pertsonal eta berritzaileagatik nabarmendu zenetariko bat”.[3]

Carmenek esanetan: “galeriaren kontzesiorik gabe pintatzen zuen, printzipio teknikoekiko eta ikasketekiko fideltasunez”. Bere grabatuak bakarrak dira estanpa bakoitzean sartutako aldaerengatik, kolorea sartzeagatik eta erabili zuen estanpazio-prozeduragatik, ez baitzuen patentatu ez argitu, zeren eta esaten baitzuen berak prozedura hori aurkitu izan balu beste batzuek ere egin zezaketela, “iker dezatela nik egin nuen bezala”.[4]

Merezimenduak eta aintzatespenak aldatu

  • 1959: Artista Grabatzaileen Espainiako Elkartea. XI. Grabatu Aretoa (Madril): Grabatuaren saria.
  • 1960: Arte Ederren Erakusketa Nazionala (Madril): Grabatuko hirugarren domina.
  • 1963: Bere obraren erakusketa antologikoa, hil ondorengoa (Arte Ederren Zuzendaritza Nagusia, Madril).
  • 2008-2009: Omenaldi-erakusketa, ibiltaria. “Carmen Arozena saria. Antologia 1973-2008”. Santa Cruz de la Palma (La Palma)/ La Oliva (Fuerteventura)/Arrecife (Lanzarote)/Las Palmas Kanaria Handikoa

“Carmen Arozena” Nazioarteko Grabatu Saria aldatu

Nazioarteko grabatu-saria La Palmako Uharteko Kabildotik sortu zen, 1973an, eta, ondoren, Brita Prinz Art galeriaren laguntza jaso zuen. Bost kontinenteetako artista ezagunak saritu ditu:[5]

Carmen Arozena Grabatuaren Nazioarteko Sariaren irabazleak aldatu

  • Vinicius Libardoni. 2019 XLVII
  • Trajanowska, Anna. 2018. XXXXVI.
  • Kajaree, Warranutchai.' 2017. XXXXV
  • Delekta, Pawel. 2016. XXXXIV
  • Díez Muñoz, María del Carmen. 2015. XXXXIII
  • Szplit, magda. 2014. XXXXII
  • Sakuta, Tomiyuki. 2013. XXXXI
  • Agustí, Eugènia. 2012. XXXX[6]
  • Angulo, Rafael. 2008. XXXVI.
  • Araujo, Ivan. 1996. XXIV.
  • Aroca García, Jesús. 1998. XXVI.
  • Aziz, Abouali. 1976. IV.
  • Barajas, Andres. 1986. XIV.
  • Blasbalg, Silvana.' 2006. XXXIV.
  • Berriobeña, Inazio. 1975. III.
  • Bellver, Fernando. 1982. X
  • Roux, Monique. 1980. VIII.
  • Díaz Martín, Santos. 1977. B.
  • Díez Muñoz, María del Carmen. 2015. XXXXIII
  • Fernández Arango, Alejandro. 2003. XXXI.
  • Fernández Redruello, Fernando. 1979. VII.
  • Gálvez García, Dolores.' 2000. XXVIII.
  • Gómez Valverde, Raul. 2010. XXXVIII.
  • Gonçalvez, Carlos. 1989. XVII.
  • González Pastor, Esther. 1991. XIX.
  • González Villar, Carlos. 1990. XVIII.
  • Gotleyb, Leonardo. 1993. XXI.
  • Grifol, Pedro. 1994. XXII.
  • Higuera, Sonia. 2004. XXXII.
  • Insúa Lintridis, Lila.' 1999. XXVII.
  • Jiménez Moreno, Elena. 2002. XXX
  • Kabir, Shahid. 1984. XII.
  • Kaki, Jafar T. (1997). XXV.
  • Kocí, Richard. 1985. XIII.
  • Marcoida, Antonio.' 1973. I.
  • Marcos Crehuet, Benito. 1988. XVI.
  • Maréchal, François.' 1978. VI.
  • Menéndez, Rogelio. 2007. XXXV.
  • Monir (Monirul Islam). 1974. II.
  • Moros, Jacinto. 2009. XXXVII.
  • Muñoz Gonzalo, Blanca. 1992. XX.
  • Parra Molina, Isidro. 1987. XV.
  • Pérez Gil, Javier. 2005. XXXIII.
  • Pérez Vicente, María José. 1995. XXIII.
  • Piquer Garzón, Alfredo. 1981. IX.
  • Pividal García, Javier. 2011. XXXIX.
  • Rojo de Castro, María Luisa. 1983. XI.
  • Sakuta, Tomiyuki. 2013. XXXXI.[7]
  • Szplit, magda. 2014. XXXXII.
  • Villalpando, Juan Pablo. 2001. XXIX.


Erreferentziak aldatu

  1. ↑ Pérez García, Jaime (2009). Fastos Biográficos de La Palma. Sociedad la Cosmológica/Caja Gral de Ahorros de Canarias. Pág.: 53
  2. ↑ Los hijos de Carmen Arozena. ABC (4 de septiembre de 2009). Consultado el 12 de diciembre de 2012.
  3. ↑ Carmen Arozena. ABC (10 de octubre de 1963). Consultado el 12 de diciembre de 2012.
  4. ↑ Exposición homenaje, itinerante. “Premio Carmen Arozena. Una Antología 1973-2008”.Catálogo de la exposición (2008).
  5. ↑ Exponen en Madrid las obras del Premio Carmen Arozena. Diario de Avisos (18 de octubre de 2011). Consultado el 13 de diciembre de 2012.
  6. ↑ Europa Press. Eugenia Agustí obtiene el Premio Internacional de Arte Gráfico Carmen Arozena (12/6/2012 http://www.20minutos.es/noticia/1507697/0/). Consultado el 13 de diciembre de 2012).
  7. ↑ Copia archivada. . (Consultado el 7 de julio de 2013)

Kanpo estekak aldatu

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Carmen_Arozena&oldid=9531906"(e)tik eskuratuta