Lastargi
Lastargia edo zuzia jatorriz sua eramateko sistema mugikorra zen.[1] Lastargia bai argia emateko baita ere sua baterik bestera eramateko erabiltzen zen. Funtsean, makil luze bat zen, mutur batean errez erretzeko gai batez (lehen bike izaten zen erregai ohikoena) lastoz edota trapuz bilduta. Sarritan, kandelabroetan edo, harrizko eraikuntzetan (gazteluak, kriptak,...), ormetan zintzilik jartzen ziren.
Sinbologia aldatu
Lastargia espiritu edo arimaren argiaren sinboloa da, baita jakinduriaren ere. Askatasunaren Estatuaren kasuan, sinboloaren esanahia hobeto ulertzeko, jatorzizko izena "Askatasuna mundua argitzen" dela azpimarratu behar da.
Antzinako Grezian eta Erroman beheruntz begira jarritako lastargiak lutoa, heritoza adierazten du. Ehorzte-monumentuetan ohikoa zen bi lastargi gurutzatuak behera begira jartzea. Gora begira, aldiz, bizitza adierazten du.
Joku Olinpikoetan atleteek txandakatuz lastargia jokuen tokira eramateko ohitura Carl Diem-ek sortu zuen 1936ko jokuetan. Ohitura Antzinako Greziatik bereskuratu zuen; han, jokoak egiten ziren bitartean, sua Olinpiako Herako Tenpluan pizturik egoten zen.
Lastargia Erresuma Batuko Alderdi Kontserbadorearen ikurra da, bestetik.
Eskujokoak lastargiez aldatu
Eskujokoen munduan lastargia oso tresna erabilia da. Suaren erabilera malabaristaren lanari arrisku kutsua ematen dio eta ariketek ikusgarriagoak dira. Lastargi hauek, normalean, makil luzeak dira, mutur batean metxa bat dutela. Metxa hori kotoiaz edo poliamidaz egina dago. Erretzeko gasolina da erregai ohikoena.
