Vicente Enrique Tarancón

Vicente Enrique y Tarancón (Borriana, Castelló, 1907ko maiatzaren 14a - Vila Real, Valentzia, 1994ko azaroaren 28a) espainiar kardinala izan zen.

Vicente Enrique Tarancón

9. Madril-Alcaláko artzapezpikua

1971ko abenduaren 3a - 1983ko apirilaren 12a
Casimiro Morcillo - Angel Sukia
Elizbarrutia: Roman Catholic Archdiocese of Madrid-Alcalá (en) Itzuli

President of the Spanish Episcopal Conference (en) Itzuli

1971 - 1981
Casimiro Morcillo - Gabino Díaz Merchán (en) Itzuli

Toledoko artzapezpikua

1969ko urtarrilaren 30a -
Enrique Pla y Deniel - Marcelo González Martín (en) Itzuli
Elizbarrutia: Roman Catholic Archdiocese of Toledo (en) Itzuli
kardinal

1969 - 1994

Vice President of the Spanish Episcopal Conference (en) Itzuli

1969 - 1971
Casimiro Morcillo - José María Bueno

2. Roman Catholic Archbishop of Oviedo (en) Itzuli

1964ko apirilaren 12a -
Francisco Javier Lauzurika - Gabino Díaz Merchán (en) Itzuli
Elizbarrutia: Roman Catholic Archdiocese of Oviedo (en) Itzuli
Roman Catholic Bishop of Solsona (en) Itzuli

1945eko azaroaren 25a - 1964ko apirilaren 12a
Valentín Comellas y Santamaría (en) Itzuli - José Bascuñana y López (en) Itzuli
Elizbarrutia: Solsonako elizbarrutia
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakVicente Enrique y Tarancón
JaiotzaBorriana1907ko maiatzaren 14a
Herrialdea Espainia
HeriotzaValentzia1994ko azaroaren 28a (87 urte)
Hobiratze lekuaSan Isidro Church (en) Itzuli
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakapaiz katolikoa eta apezpiku katolikoa
KidetzaReal Academia Española
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaErromatar Eliza Katolikoa

Biografia

aldatu

Ikasketak Tortosan eta Valentziako Eliza Unibertsitatean egin zituen. 1929an egin zen apaiz, eta 1931n Madrila joan zen. Acción Católicako propagandaren betekizuna zuen apaiz-taldeko kide egin zen.

1945ean Solsonako apezpiku izendatu zuten. 1964an Oviedoko apezpiku-egoitzara joan zen. 1969an Toledoko artzapezpiku izendatu zuten, eta, urte horretan bertan, Paulo VI.a Aita Santuak kardinal izendatu zuen. 1971n administratzaile apostoliko kargua eman zioten, eta, ondoren, Madril-Alcaláko apezpiku-kargua. Espainiako Apezpiku Biltzarreko lehendakari izan zen 1981. urtera arte. Kargu horretan zela, estatuaren aginpidearekiko elizaren independentziaren alde agertu zen.

Garrantzizko lana egin zuen frankismotik demokraziarako trantsizio-aldian. Horrez gainera, lan handia egin zuen irakaskuntzan, eta horren erakusle dira egin zituen idatziak: La renovación total en la vida cristiana (1954), Los seglares en la Iglesia (1958), Sucesores de los apóstoles (1960), La parroquia, hoy (1961), La Iglesia en el mundo de hoy (1965), El sacerdocio a la luz del concilio Vaticano II (1966), La crisis de fe en el mundo actual (1968) eta Liturgia y lengua del pueblo (1970). Espainiako Errege Akademiako (Real Academia Española) kide izan zen, 1969. urteaz geroztik.

Erreferentziak

aldatu