Siria (erromatar probintzia)

Siria erromatar probintzia izan zen, Mediterraneoaren eta Eufrates ibaiaren arteko eremua hartzen zuena. Erromatar Errepublikak K.a. 64an beretu zuen, Ponpeiok Antioko XIII.a Asiarra, Seleukotar Inperioko azken erregetzat hartzen dena, garaitu ondoren. 132-136 biartean gertatutako Bar Kokhbaren matxinadaren ostean, Hadriano enperadoreak juduak deserritu, eta Siria Palestina probintzia eratu zuen, Siria eta Judea baturik[1]. Erromatar Inperioa erori ondoren, Siria Palestinak Bizantziar Inperioaren zati izaten iraun zuen, 638an arabiarrek konkistatu zuten arte.

Siriako probintzia
Provincia Syria
Συριακη Επαρχια
K.a. 64 – 135
Siria 125. urtean
Geografia
Historia
Ponpeioren konkistaK.a. 64
Siria Palestina probintziaren sorrera135

Probintzia mugakideak Aldatu

Trajano enperadorearen agintaldian (98-117), Erromatar Inperioak bere hedapenik handiena lortu zuenean, honako hauek ziren Siria probintziaren mugakideak:

Erreferentziak Aldatu

  1. Mark, Joshua J.. Ancient Syria. ancient.eu (Noiz kontsultatua: 2017-3-10).

Kanpo estekak Aldatu


120ko Erromatar Inperioko probintziak
 
Akaia | Afrika Prokontsularra | Alpe Cottiae | Alpe Maritimoak | Alpe Poenninae | Arabia Petraea | Armenia | Asia | Asiria | Bitinia | Britania | Dalmazia | Dazia | Egipto | Epiro | Galazia | Galia Akitania | Galia Belgika | Lugdunensis | Narbonensis | Germania Beherea | Germania Garaia | Balear Hispania | Hispania Betika | Hispania Lusitania | Hispania Tarraconensis | Italia | Judea | Kapadozia | Komagene | Korsika eta Sardinia | Kreta eta Zirenaika | Likaonia | Lizia | Mauretania | Mazedonia | Mesia | Norika | Numidia | Osroene | Panfilia | Panonia | Pisidia | Ponto | Rhetia | Sizilia | Siria | Sofene | Trazia | Zilizia | Zipre