Portugaldar Inperioa

todos los territorios de ultramar administrados por Portugal, del siglo XV al XX

Portugaldar Inperioa edo Portugalgo Inperio Koloniala historiako lehen inperio globala izan zen[1], eta europar inperio kolonial modernoen artean zaharrena kontsideratzen da[2][3][4], 1415ean Ceuta konkistatu zuenetik 1999an Macaoren gaineko subiranotasuna Txinara itzuli zen arte ia sei mende hartzen dituelarik. Garrantzitsua da adieraztea, erregimen monarkikoan zein errepublikarrean, Portugalek ez zuela bere burua "inperio" ofizialki izendatu.

Portugaldar Inperioa
Império Português
1415 – 1999
Monarkia (1415-1910)
Errepublika (1910–1999)
bandera

armarria

Geografia
HiriburuakLisboa
Ekonomia
DiruaEscudo
Kultura
Hizkuntza(k)Portugesa
ErlijioaKatolikoa
Historia

Portugalgo itsasgizonak 1419an hasi ziren Afrikako kostaldea esploratzen, nabigazioan, kartografian eta itsas teknologian (karabela, esaterako) egindako azken aurrerapenak erabiliz, ekialdetik etorritako espezien merkataritza oparorako itsas ibilbide bat aurkitzeko. 1488an, Bartolomeu Diasek Esperantza Oneko Lurmuturra inguratu zuen, eta 1498an, Vasco da Gama Indiara iritsi zen. 1500. urtean, Pedro Álvares Cabral Brasilera iritsi zen, Hego Amerikako kostalde atlantikoan. Hurrengo hamarkadetan, lusitaniar itsasgizonek kostaldea eta Ekialdeko Asiako uharteak esploratzen jarraitu zuten, gotorlekuak eta merkataritza-postuak ezarriz. 1571n, postu aurreratu batzuek Lisboa eta Nagasaki (Japonia) lotzen zituzten, Afrika, Ekialde Ertaina, India eta Asiako kostaldean zehar. Merkataritza-sare horrek aberastasun handia eman zion Portugalgo Erresumari.

1580 eta 1640 artean, Portugalgo Erresumak eta Espainiako Inperioak errege berberak partekatu zituzten, bi herrialdeetako koroen batasun pertsonal batean. Bi inperioek bereizita administratzen jarraitu zuten arren, portugaldar koloniak, Espainiaren aurkari eta etsai ziren Europako hiru potentzien erasoen jomuga bihurtu ziren, atzerrian arrakasta iberikoak gutiziatzen zituztenak: Herbehereak, Britainiar Inperioa eta Frantziakoa. Biztanleria txikiagoarekin, Portugal ez zen gai izan bere merkataritza-postuen sare gainkargatua eraginkortasunez defendatzeko, eta inperioa gainbehera prozesu luze eta mailakatu batean sartzen hasi zen. XVII. mendean zehar Portugaldar Indian eta Asiako hego-ekialdean holandarrek eragindako galera garrantzitsuek Indiako ozeanoko merkataritza monopolioari amaiera eman zioten. Brasil, Portugalgo koloniarik baliotsuena bihurtu zena, 1822an independizatu zen, XIX. mendearen hasieran Amerikan zehar ibili ziren mugimendu independentisten uholde baten barruan. Portugaldar Inperioa, orduan, Afrikako kostaldeko (XIX. mendearen amaieran Afrikaren Banaketan barnealderantz hedatu zirenak), Ekialdeko Timorreko eta Indiako (Goa, Damão eta Diu) eta Txinako (Macao) enklabeetako kolonietara murriztu zen.

Bigarren Mundu Gerraren ondoren, garai hartan Portugalgo liderra zen Antonio Salazar, bere horretan mantentzen saiatu zen Europako beste herrialde batzuk euren lurraldeak deskolonizatzen hasiak ziren une batean. 1961ean, Goako tropa portugaldarrak ez ziren gai izan tropa indiarren aurrerapena geldiarazteko, askoz gehiago zirenak. 1960ko hamarkadan Portugalgo Gerra Koloniala hasi zen, 1974an Portugalgo erregimena erori zen arte iraun zuena. Gobernu berriak, Krabelinen Iraultzaren ondoren jarria, berehala egin zuen lege herrien autodeterminazioaren printzipioa, politika errotik aldatuz kolonia guztiei independentziarako aukera irekiz, "portugaldar inperioa" amaituz. Salbuespena Macao izan zen, 1999an Txinara itzuli zen lurraldea, Portugalgo Inperioaren amaiera sinbolikoki markatuz. Gaur egun, Azoreetako eta Madeirako artxipelagoak dira Portugali politikoki lotuta jarraitzen duten itsasoz haraindiko lurralde bakarrak. Portuges Hizkuntzako Herrialdeen Erkidegoa (CPLP) Inperioaren oinordeko kulturala da.

Aurrekariak

aldatu

Portugalgo Erresumaren jatorria Errekonkista izeneko prozesuan dago, Iberiar Penintsulan Al-Andalusen aurka mendeetan zehar egindako prozesua[5]. 1139an erresuma independente gisa eratu ondoren, Portugalek lurralde arabiarraren birkonkista osatu zuen, 1249an Algarvera iritsiz, baina bere independentzia ondoko Gaztelaren mehatxupean jarraitu zuen 1411n Ayllongo Ituna sinatu zen arte[6].

Bere existentziaren mehatxuetatik aske eta Europako beste estatu batzuek hasitako gerren erronkarik gabe, Portugalen arreta kanporantz eta Afrika iparraldeko lurralde musulmanetarako espedizio militar baterantz zuzendu zen[7]. Lehen erasoa, Marindar Inperioaren aurkakoa (egungo Maroko), ziurrenik hainbat arrazoirengatik izan zen. Islamaren aurkako gurutzada kristauarekin jarraitzeko aukera ematen zuen; klase militarrarentzat, gudu-zelaian eta gerrako harrapakinean aintza agintzen zuen[8]; eta, azkenik, portugaldarren merkataritza zabaltzeko eta Portugalen gainbehera ekonomikoari aurre egiteko aukera ere bazen[7].

1415ean Ceutari eraso zioten, Mediterraneoaren ertzean estrategikoki kokatutako Afrikako iparraldeko gune musulmanari, eta Saharaz hegoaldeko Afrikako urre eta esklaboen merkataritzako portu terminaletako bati. Konkista arrakasta militarra izan zen eta Portugalgo hedapenaren lehen pausoetako bat izan zen Iberiar Penintsulatik haratago, baina bere defentsa kostata gertatu zen laster setiatu zuten indar musulmanen aurrean[9]. Portugaldarrek ezin izan zuten barrurantz hedatzeko oinarri gisa erabili[10], eta Saharaz gaindiko karabanak beren ibilbideak aldatzera mugatu ziren, Ceuta saihesteko eta/edo portu musulman alternatiboak erabiltzeko[11].

Lehen Inperioa (1415-1580)

aldatu

1415ean Ceuta konkistatzeak eta 1418an Madeira uharteak eta 1427an Azoreak aurkitzeak, kolonizaziorako eta nekazaritza-ustiapenerako lurraldeak, Portugalgo itsas lurraldearen hedapena ekarri zuten. Guduan irabazitako noblezia-pribilegioen bilaketak bultzatuta lehenik, eta, ondoren, lurraldetik kanpo aberastasunak bilatzeko ekimen pribatuak bultzatuta – Madeira eta Azoresko artxipelagoetako kapitaintza oparoetan lortuak –, bidaiek Afrikako kostaldetik jarraitu zuten, gero eta hegoalderago[12].

Portugaldarrak 1419tik aurrera hasi ziren Afrikako kostaldea sistematikoki esploratzen, Henrike Nabigatzailea printzearen eta garai hartako garapen nautiko eta kartografiko aurreratuenek zerbitzatutako nabigatzaile eskarmentudunen estimuluarekin, karabela hobetuz. 1471n, Gineako golkora iritsi ziren, non 1482an, São Jorge da Minako merkataritza-postua ezarri zen, loratzen ari zen urre saltegi bati laguntzeko. Minatik irtenda, Diogo Cãok lehen kontaktua ezarri zuen Kongoko Erresumarekin. Hegoalderantz hainbat aldiz egindako esplorazio-bidaien ondoren, 1488an Bartolomeu Diasek Esperantza Oneko lurmuturra gainditu zuen, lehen aldiz Ozeano Indikoan sartuz Atlantikotik[13].

1492ko urrian Kristobal Kolon Amerikara iritsi zenean, Joan II.a erregearen eta Gaztela eta Aragoiko Errege Katolikoen arteko negoziazioa hasi zen. Horren ondorioz, 1494an Tordesillaseko Ituna sinatu zen, mundua Cabo Verde uharteen eta aurkitu berri den Karibeko uharteen arteko meridiano batek mugatutako bi esplorazio-eremutan banatzen zuena: Portugal zen meridianoaren ekialdean "aurkitutako eta aurkitzeke zeuden lurren" arduraduna, eta Espainia lerroaren mendebaldean zeuden lurrena[13].

Handik gutxira, 1498an, Vasco da Gama nabigatzailea Indiara iritsi zen, Lurmuturreko Bidea inauguratuz. 1500. urtean, Indiara egindako bigarren bidaian, Pedro Álvares Cabral Afrikako kostaldetik desbideratu eta Brasilen lehorreratu zen. Indiako Etxea Lisboan ezarri zen orduan, itsasoz haraindiko merkataritza eta nabigazioaren monopolio errealaren alderdi guztiak administratzeko. Gamak bidaia egin eta sei urtera, Kochin basea zuen lehen erregeordea izendatu zen, eta Diuko guduan lortutako garaipenak mamelukoak eta arabiarrak uxatu zituen, Indiako ozeanoan merkataritza portugaldarren esku jartzea erraztuz. 1510ean Indiako Portugaldar Estatua ezarri zen, hiriburua Goa zelarik, Indiako lehen lurralde konkistatua. Malaka 1511n konkistatu zuten eta portugaldarrek ekialdeko Asiako kostalde eta uharteetan portuak esploratzen eta konkistatzen jarraitu zuten, "espezien uharte" (Molukak) gutiziatuetara 1512an iritsiz, eta Txinara urtebete geroago, Sanchoão uhartean ezarriz. 1529an, Zaragozako Itunak Portugalgo eta Espainiako esplorazioak mugatu zituen Ekialdean: Molukak Portugali esleitu zitzaizkion eta Filipinak Espainiari[13].

Hedapenean zehar, 1415etik 1534ra bitartean, Brasilgo kapitaintzetan barnealdearen kolonizazioa Joan III.ak agindu zuenean, portugaldar inperioa talasokrazia bat izan zen[14][15], Ozeano Atlantikoa eta Indikoa hartzen zituena. Kostaldeko gotorleku-kate batek defendatzen zuen, merkataritza-postuen sare bat babesten zuena, nabigazio-lizentzien sistema batek indartua. Lizentziak, harreman diplomatiko eta aliantza ugarik babestua, baita Siamgo Erresumarekin, Persiako Safabidar Inperioarekin, Bisnagako Erresumarekin eta Etiopiarekin ere, Portugalgo koroak Egoitza Santuarekin sinatutako akordio batekin osatu zen[13].

1543an, merkatari portugaldarrak Japoniara iritsi ziren, hasiera batean Hiradon ezarriz. 1557an, Txinako agintariek portugaldarrei Macaon ezartzea ahalbidetu zieten, laster Txina, Japonia eta Europaren arteko triangelu-merkataritza oparoaren oinarri bihurtu zena, Malaka eta Goa zeharkatuz. 1571n, biltegi kate batek lotzen zituen Lisboa eta Nagasaki, garai hartan portugaldarrek sortua: inperioa benetan global bihurtu zen, prozesuan Portugali aberastasun handia emanez. 1572an, Ekialdetik itzuli eta hiru urtera, "Os Lusíadas" epopeia argitaratu zuen Luis Vaz de Camõesek. Epopeiaren ekintza nagusia Vasco da Gamak Indiarako itsas bidea aurkitu izana da, portugaldarren lorpenak hilezkor bihurtuz[16].

Afrika

aldatu

Ipar Atlantikotik behera

aldatu

Espedizioak Bojador lurmuturretik igaro ziren 1434an. Emaitzak hobeak ziren heinean, Portugalen interesak babesteko neurriak hartzen ziren. 1443an, Dom Pedro erregeordeak bere anaia Henrike Nabigatzailea printzeari eman zion Afrikako mendebaldeko kostaldeko nabigazioaren monopolioa, eta Rex regum buldak aintzatetsi zuen. Portugalek baimenak ematen zizkien itsasontziei lortutako irabazien zati baten truke, eta, horren ondorioz, portugaldarrek eta atzerritarrek, hala nola genoarrek eta veneziarrek, esplorazio-bidaietan inbertitu zuten. 1444an, Algarveko gobernadore gisa, Infanteak ontzi-partzuergo bat ezarri zuen Lagosen. Eta 1445ean, Arguim uhartean, Mauritaniako kostaldearen aurrean, lehen postu komertziala ezarri zen, Infantearen aginduz eraikia: haren helburua Afrika iparraldeko merkatari musulmanek jarraitzen zituzten ibilbideak erakartzea zen: merkatu bat ezartzea zen, inguruko jarduera komertziala monopolizatzeko[13].

1453an, Konstantinopla otomandarren eskuetan erori zen, kolpe latza Kristandadearentzat eta Mediterraneoan ezarritako harreman komertzialentzat. Handik gutxira, Nikolas V.a Aita Santuak Romanus Pontifex bulda aldarrikatu zuen Portugalgo Alfontso V.a erregearen alde[17], aurreko 1452ko Dum Diversas indartuz, Bojador lurmuturretik haratago aurkitutako lurrak eta itsasoak Portugalgo erregeenak zirela adieraziz eta musulmanen eta paganoen aurkako merkataritza eta konkistak baimenduz, Ozeano Atlantikoko mare clausum politika portugaldarra eta oraindik hasi berria zen esklabotza legitimatuz[13].

1455ean azukre-industria hasi zen Madeiran. Uharteen irisgarritasunak Veneziaren monopolioa saihestu nahi zuten merkatari genovarrak eta flandestarrak erakarri zituen, baina arazoa eskulanaren beharra eta lan astuna ziren: irtenbidea Afrikatik esklaboak ekartzea izan zen. Saltoki horretan aurrera egin zuen Bartolomeu Marchionni florentziarrak, gero portugaldar bidaia askotan inbertituko zuena[18]. 1458tik aurrera, Ceuta eta Arguim, euren goarnizio militarrekin, Portugalgo nabigazioetarako laguntza logistiko eta materialerako eta pirata berbereen aurkako hesi bat izan ziren[13].

Gineako golkoa

aldatu

Kongo eta Angola

aldatu
Sakontzeko, irakurri: «Kongoko Erresuma» eta «Angola Portugesa»

Hegoaldeko eta Ekialdeko Afrika

aldatu
Sakontzeko, irakurri: «Ekialdeko Afrika Portugesa»

India eta Pakistango estatu portugesak

aldatu

Malaka eta Hego-ekialdeko Asia

aldatu

Inperio komertziala

aldatu

Japoniara iritsiera eta Macao

aldatu

Amerikak

aldatu

Brasilen okupazioa

aldatu

Kapitaintzak eta lehen Gobernu Orokorra (1532-1580)

aldatu

Bigarren Inperioa (1580-1822)

aldatu

Afrika

aldatu

Herbehereekin gerrak Afrikan (1597-1663)

aldatu

Filipinetako dinastia eta Herbehereen aurkako gerra (1580-1663)

aldatu

Macao-Txina-Japonia merkataritzaren igoera eta gainbehera

aldatu

Indiako estatu portugaldarren finkatzea eta gainbehera

aldatu

Amerikak

aldatu

Habsburgotarren, banaketa eta Herbehereen inbasioak (1580-1663)

aldatu

Berrezarpena eta herbeheretarren errendizioa (1640-1663)

aldatu

Urrearen zikloa (1693-1800)

aldatu

Brasilen independentzia (1800-1822)

aldatu

Hirugarren Inperioa (1822-1999)

aldatu

Arrosa koloreko mapa (1822-1890)

aldatu

Portugalgo Inperio Koloniala Afrikan (1890-1975)

aldatu

Kolapsoa

aldatu

Afrika

aldatu

Legatua

aldatu

Erreferentziak

aldatu
  1. (Portugesez) «Um imenso Portugal» revistapesquisa.fapesp.br (Noiz kontsultatua: 2023-04-17).
  2. Page & Sonnenburg 2003, 481 orr. .
  3. Brockey 2008, XV orr. .
  4. Juang & Morrissette 2008, 894 orr. .
  5. Diffie & Winius 1977, 301 orr. .
  6. Newitt 2005, 15–17 orr. .
  7. a b Newitt 2005, 19 orr. .
  8. Boxer 1969, 19 orr. .
  9. Abernethy 2000, 4 orr. .
  10. Newitt 2005, 21 orr. .
  11. Diffie & Winius 1977, 55 orr. .
  12. Newitt 2005, 24-25 orr. .
  13. a b c d e f g Disney, A. R.. (2009). A History of Portugal and the Portuguese Empire: From Beginnings to 1807: Volume 2: The Portuguese Empire. Cambridge University Press ISBN 978-0-521-40908-7. (Noiz kontsultatua: 2023-04-17).
  14. (Ingelesez) Pirenne, Jacques. (1962). The Tides of History. Dutton (Noiz kontsultatua: 2023-04-17).
  15. Boxer, C. R.. (1969 [©1961]). Four centuries of Portuguese expansion, 1415-1825; a succinct survey,. University of California Press ISBN 0-520-01419-7. PMC 29494. (Noiz kontsultatua: 2023-04-17).
  16. «Os Lusiadas de Luiz de Camões ...» Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA (Noiz kontsultatua: 2023-04-17).
  17. Diffie 1977, 94 orr. .
  18. Ponting, Clive. (2000). World history : a new perspective. Chatto & Windus ISBN 0-7011-6834-X. PMC 45339104. (Noiz kontsultatua: 2023-04-18).

Bibliografia

aldatu

Ikus, gainera

aldatu

Kanpo estekak

aldatu