Persiarren Manifestua
Persiarren Manifestua (gaztelaniaz: Manifiesto de los Persas) 1814ko apirilaren 12an Madrilen 69 diputatuk izenpetu zuten dokumentua zen. Bernardo Mozo de Rosales buru zen eta Fernando VII. Desiratuari, erbestetik itzuli berririk, Antzinako Erregimenera itzultzeko eta Cadizko Gorteen legegintza bertan behera uzteko eskatzen zioten.[1]
Dokumentuaren izena haren hasierako hitzetatik dator: antzinako pertsiarren artean, erregearen heriotzaren aurrean, ohikoa omen zen bost egunean anarkian bizitzea. Sinatzaileek anarkia hori bi urtez iraun zuen liberalismoarekin alderatu zute, hots, 1812ko Konstituzioak Frantziako iraultza esan nahi du. Horregatik, dokumentu horren bidez, erregeari Antzinako Erregimenaren estamentu tradizionalak berrezar zitzan eskatu zioten .
1814ko maiatzaren 4an, Fernando VII.ak, dokumentu hartan oinarrituta, absolutismoa berrezarri zuen.
Manifestuaren zati bat aldatu
| « |
Monarkia absolutua [...] arrazoimenaren eta adimenaren obra da: Jainkoaren legearen, justiziaren eta Estatuaren funtsezko arauen menpean dago: konkistako eskubideaz ezarri zen, edo beren Erregeak hautatu zituzten lehenbiziko gizonen borondatezko menekotasunaz. Honetara, subirano absolutuak ez dauka bere aginteaz abusatzeko ahalmenik (Jainkoak berak ez zuen eskubide hau izan nahi): horregatik beharrezkoa izan da botere subiranoa absolutua izatea, ororen interesari dagokion guztia menekoei agindu ahal izateko, eta obeditu nahi ez dutenak hartara behartzeko. |
» |
—[2]. Testu osoa irakurtzeko Wikisourcen duzu eskuragarri | ||
.
Erreferentziak aldatu
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q3285930
