Nominatibo

Nominatiboa indoeuropar hizkuntzen gramatika-kasu bat da: perpausaren subjektua adierazten du eta, aditz iragankorrarekin, akusatiboa eskatzen du, objektu zuzena adierazteko.

Atzizkiak

Atzizkiak nominatiboaren oinarrizkoak dira:

1. adibidez, grezieraz: ὁ λύκος (o lýkos) - otsoa;
2. adibidez, latinez: Dominus est in domo - Jauna etxean dago;
3. adibidez, polonieraz: Cziasto - Pastela.

Subjektua

Nominatiboa subjektua da perpausean; adibidez, latinez: Flavius venit - Flabio dator.

Subjektua ere bada nor-nork aditzarekin; adibidez, latinez: Puella gladiatorem vidit - Neskak gladiadorea ikusi du.

Atributua

Kopulatiboarekin, nominatiboa atributu eta subjektu da; adibidez, latinez: Mare est viridis - Itsasoa berdea da.

Euskaraz

Euskaraz, ez da erabiltzen nominatiboa kasua.

Indoeuropar hizkuntzak diren gaztelania eta frantsesaren kasu nominatiboa euskarara itzuli behar denean, euskarazko absolutiboa edo ergatiboa erabili ohi da, ergatiboa nor-nork (edo nor-nori-nork) aditza duten perpausetako subjektuan, eta absolutiboa bestelakoetan. Adibideak:

• El perro viene --> Txakurra dator
  El perro nominatiboan ......Txakurra (absolutiboan)
• El perro es negro --> Txakurra beltza da
  El perro nominatiboan .......Txakurra (absolutiboan)
• El perro ve los pájaros --> Txakurrak txoriak ikusten ditu
  El perro nominatiboan .......Txakurrak (ergatiboan, nor-nork aditza duten perpausetako subjektuan)
• El perro le trae la piedra a Maite --> Txakurrak harria ekarri dio Maiteri
  El perro nominatiboan ......................Txakurrak (ergatiboan, nor-nori-nork aditza duten perpausetako subjektuan)

Ikus gainera

• Genitibo
• Absolutibo
• Ergatibo
• Akusatibo

Kanpo estekak

• Datuak: Q131105

Artikulu hau hizkuntzei buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.