Martin arrunt
Martin arrunta (Uria aalge) Alcidae familiako hegazti zangaluzea da[1]. Euskal Herriko kostaldean negu partean agertzen zaigun espeziea da martina, pottorro arruntaren antz handia duena, baina hura baino handixeagoa dena. Kostaldetik gertu arrantzatu ohi dute, eta zenbait kasutan portuetan ere ikusi ahal izaten dira, itsasoa zakar dagoenean, batez ere.
Martin arrunt | |
---|---|
![]() | |
Iraute egoera | |
![]() Arrisku txikia (IUCN 3.1) | |
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Animalia |
Filuma | Chordata |
Klasea | Aves |
Ordena | Charadriiformes |
Familia | Alcidae |
Generoa | Uria |
Espeziea | Uria aalge (Pontoppidan, 1763)
|
Banaketa mapa | |
![]() | |
Datu orokorrak | |
Masa | 108 g (pisua jaiotzean) |
Zabalera | 0,707 m |
DeskribapenaAldatu
Tamaina ertaineko hegaztia da martina, 42 cm-ko luzera, 65-75 cm-ko hego-zabalera eta kilo inguruko pisua izaten duena. Udan gorputzaren gainaldea eta burua guztiz beltza da, eta sabelaldea eta hego azpiak zuriak. Hegoen ertza ere zuria da. Neguan, paparraldea eta masailak zuriak izaten dira, eta begiak marra beltz batek zeharkatzen ditu. Mokoa nahiko mehea eta zorrotza da, beltza udan eta arreagoa neguan. Bi sexuen artean ez dago aldakortasun morfologiko esangarririk.
TaxonomiaAldatu
Azpiespezieak[2] | Hedapena |
---|---|
Uria aalge aalge | Ekialdeko Kanada, Groenlandia, Islandia, iparraldeko Britainiar uharteak eta hegoaldeko Norvegia |
Uria aalge albionis | Hegoaldeko Britainiar uharteak, Frantzia, Alemania, Iberiar penintsula |
Uria aalge hyperborea | Iparraldeko Norvegia, ipar-mendebaldeko Errusia, Barents |
Uria aalge intermedia | Itsaso Baltikoa |
Uria aalge spiloptera | Faroeak |
Uria aalge inornata | Iparraldeko Ozeano Barea, Japonia, Ekialdeko Errusia, Alaska |
Uria aalge californica | Kalifornia, Oregon, Washington, Britainiar Kolunbia |
BanaketaAldatu
Ipar Amerika, Europa eta iparraldeko Asiako kostaldeetan bizi da. Kolonia nagusiak leku jakin batzuetan pilatzen dira udaberrian, baina neguan kostalde guztira zabaltzen dira hegaztiak. Atlantiko ekialdeko gazteek dispertsio-hegaldi luzeak egiten dituzte, zenbaitetan kontinentea zeharkatu eta Mediterraneoraino iritsiz. Ondorioz, espeziearen banaketa geografikoa oso zabala da.
Hegoalderen txitatzen duen alzidoa da martina, eta iberiar penintsulako mendebaldeko kostaldean hainbat kolonia ezagutzen dira. Euskal Herriko kostalde guztian aurki daitezke neguan, Frantziako eta Britainia Handiko kostaldeetako animaliak migratzen dutenean.
HabitataAldatu
Labar harritsu bertikalak dira espezie honen habialekuak, baina kobazuloak eta harkaitzpeak ere erabiltzen dituzte[3].
ElikaduraAldatu
Egunez ehizatzen du normalean urpean igeri eginez arrainak jarraituz. Zenbaitetan ur azalean egon ohi da muturra ur azpian sartuta azpitik igarotzen diren arrainei begira, eta murgil egiten du horien atzetik hankek eta hegoek lagunduta igeri eginez [4]. Dena den, oso arrunta izaten da urpean igeri egiten denbora asko igarotzea eta sakonera handietara jaistea arrantza egitera. 200 m-rainoko sakoneraraino jaitsi daiteke arrantza egitera. Udako kolonietan ohikoa izaten da ehizarako talde handiak labarretatik guztiak batera uretaratzea.
Koloniatik 10 km baino gutxiagora ehizatzen du normalean, baina Kanadan eta Alaskan 100 km-rainoko mugimenduak ere erregistratu dira[5][6][7].
Arrain pelagikoak arrantzatzen ditu batez ere, baina arrain bentikoak ere agertzen dira espezie honen dietan[8].
Ugalketa eta ontogeniaAldatu
Urtean arrautza bakarra jarri ohi dute, udaberriaren amaieran. Txitotzeak 32-36 egun irauten du, eta bikoteko bi kideek hartzen dute parte lan horretan. Txitoak 2-3 aste behar izaten ditu itsasoratzeko.
BizimoduaAldatu
Txitotze-koloniak udaberriaren erdialdean eratzen dituzte. Habia labar bertikaletako erlaitz biluzietan egiten dute.
Neguan koloniak disgregatu eta hegaztiak sakabanatu egiten dira. Gazteak eta emeak izan ohi dira migrazio luzeenak egiten dituztenak[9].
Espezieen arteko elkarrekintzakAldatu
Txitotze-kolonia askotan pottorro arruntekin (Alca torda) nahasten dira martinak.
Antzeko espeziea Pottorro arrunta (Alca torda) du. Martina baino apur bat txikixeagoa da. Dena den, erraz bereizten dira mokoan (pottorroarena laburragoa eta zabalagoa da, kamutsa) eta begitik igarotzen den marra beltzean; azken hau martinaren kasuan soilik agertzen da.
KontserbazioaAldatu
IUCN erakundearen arabera, espezie honen kontserbazio-egoera ona da. Banaketa geografikoa oso zabala da, badirudi populazioen gorakada jazotzen ari dela, eta horien tamaina oso handia da, oraingoz.
Dena den, Iberiar penintsulako koloniek beherakada handia jasan dute edo desagertu egin dira, eta ondorioz, arriskupean dagoen espezietzat jotzen da.
ErreferentziakAldatu
- Edukiaren zati bat EuskalNatura.eus webgunetik hartu da, copyrightaren jabeak onartu baitu hango testu-edukiak Euskarazko Wikipedian CC BY-SA 3.0 ES Aitortu-PartekatuBerdin 3.0 Espainia lizentziarekin argitaratzea, baldin eta iturria aipatzen bada (ikusi eztabaida orria).
- ↑ Freethy, Ron. (1987). The Auks: an ornithologist's guide. New York: Facts on File ISBN 0-8160-1696-8..
- ↑ Gaston, Anthony J. & Jones, Ian (1998) The Auks, Alcidae. Oxford University Press, Oxford. ISBN 0-19-854032-9
- ↑ Bárcena F, De Souza JA, Fernández E, Domínguez J. (1987). «Las colonias de aves marinas de la costa occidenal de Galicia. Características, censo y evolución de sus poblaciones» Ecología (1): 187-209..
- ↑ Nevins HM. (2004). Diet, demography and diving behaviour of the common murre (Uria aalge) in central California . MSc Thesis. .
- ↑ Cairns DK, Bredin KA, Montevecchi WA. (1987). «Activity budgets and foraging ranges of breeding common murres» Auk (104): 218-224..
- ↑ Coyle KO, Hunt GL, Decker MB, Weingartner TJ. (1992). «Murre foraging, epibenthic sound scattering and tidal advection over a shoal near St-George Island, Bering Sea.» Marine Ecology Progress Series 83 (1): 1-14..
- ↑ Decker MB, Hunt G. (1996). «Foraging by murres (Uria spp.) at tidal fronts surrounding the Pribilof Islands, Alaska, USA» Marine Ecology Progress Series (139): 1-10..
- ↑ Bryant RB, Jones IL. (1999). «Food resource use and diet overlap of common and thick-billed murres at the Gannet Islands, Labrador» Waterbirds 22 (2): 392-400..
- ↑ Harris MP, Wanless SA. (1990). «Moult and autumn colony attendance of auks» British Birds (83): 55-66..