Maria Mercè Marçal i Serra (Ivars d'Urgell, Lleida, 1952ko azaroaren 13a - Bartzelona, 1998ko uztailaren 5a) poeta, irakasle, idazle eta itzultzaile katalana izan zen. Idazlanetan, Maria-Mercè Marçal gaitzizena erabili zuen. Aktibista feminista, politiko eta kulturala izan zen.[1]

Maria Mercè Marçal

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaria Mercè Marçal i Serra
JaiotzaBartzelona1952ko azaroaren 13a
Herrialdea Katalunia
HeriotzaBartzelona1998ko uztailaren 5a (45 urte)
Hobiratze lekuaIvars d'Urgell
Heriotza moduaberezko heriotza: metastatic breast cancer (en) Itzuli
Familia
Ezkontidea(k)Ramon Balasch i Pinyol  (1972 -  1976)
Bikotekidea(k)
Seme-alabak
Hezkuntza
HeziketaBartzelonako Unibertsitatea
Hizkuntzakkatalana
gaztelania
Jarduerak
Jarduerakhizkuntzalaria, poeta, idazlea eta itzultzailea
Jasotako sariak
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Socialist Party of National Liberation (en) Itzuli

Musicbrainz: 60cd4fcd-40cb-44cf-912e-17b8cdbf1164 Discogs: 2820984 Edit the value on Wikidata

Biografia eta literatura-ibilbidea

aldatu

Haurtzaroa Ivars d'Urgellen (El Pla d'Urgell, Lleida) igaro zuen, eta hangotzat zeukan bere burua.1969an Bartzelonara joan zen bizitzera, unibertsitatean hasteko. Filologia Klasikoan lizentziatu zen, eta, gerora, Hizkuntza eta Literatura Katalana ikasgaiko irakaslea izan zen hainbat institututan. 1972an Ramón Pinyol Balasch poetarekin ezkondu zen, eta 1976an banatu egin ziren. 1980an alaba bat izan zuen, eta berak bakarrik haztea erabaki zuen. Alabari hainbat poema eskaini zizkion; besteak beste, Triar.

1982an Sal oberta, recull argitaratu zuen; lan horretan, haurdunaldia eta alabaren jaiotza poetikoki landu zituen. 1982an ere, A terra de Mai poema-bilduma laburra argitaratu zuen (izenburuan Mai Cobos bikotekidea aipatuz), eta emakumeen arteko maitasuna islatu zuen, ordura arte literatura katalanean inoiz jorratu gabeko gaia. Feminista, lesbiana, abertzalea eta marxista zen, eta horrek eragin nabarmena izan zuen bere obran.[2] 1985ean La germana, l'estrangera argitaratu zuen. Hil aurretik argitaratu zuen azken liburua Desglaç izan zen, eta lan horretan aitaren heriotzaz hitz egin zuen.

1980ko hamarkadan hainbat idazle eta poeta aztertu eta itzuli zituen katalanera (Colette, Marguerite Yourcenar, Anna Akhmatova, Marina Tsvetaieva)[2], eta bere bibliografiako nobela bakarra idatzi zuen, La passió segons Renée Vivien; 1993an argitaratu zuen, eta hainbat sari jaso zituen. 1993an minbizia diagnostikatu zioten, eta azken urteak Raó del cos idazten eman zituen; 2000. urtean argitaratu zen, bera hil ondoren. 1998an hil zen, 45 urterekin. Hil ondoren, bere poesiaren bi antologia argitaratu dira, baita prosa autobiografikoa jasotzen duen liburu bat ere, Sota el signe del drac (2004), Mercè Ibarz-ek editatua.

Idazlea eta itzultzailea izateaz gain, hainbat kultura-ekimenetako partaide eta sustatzailea ere izan zen. Llobres del Mall argitaletxearen sortzaileetako bat izan zen, eta Kataluniako PEN Club-aren sorrera bultzatu zuen. Feminismotik, lan handia egin zuen emakume idazleak ahalduntzeko eta gizarteak emakumeak aintzakotzat hartzeko.[2]

Liburuak

aldatu
  • Cau de llunes (1977)
  • Bruixa de dol (1977-1979) (1979)
  • Terra de mai (1982)
  • Sal oberta (1982)
  • La germana, l'estrangera (1981-1984) (1985)
  • Contraclaror: Antologia poètica de Clementina Arderiu (1985)
  • Desglaç (1984-1988) (1988)
  • Llengua abolida (1973-1988) (1989)
  • La passió segons Renée Vivien (1994)
  • Paisatge emergent. Trenta poetes catalans S. XX. (1999)
  • Raó del cos (2000)
  • Contraban de llum. Antologia poètica (2001)
  • El meu amor sense casa (CD) (2003)

Euskaraz

aldatu

Erreferentziak

aldatu
  1. Gran Enciclopedia Catalana
  2. a b c Munduko Poesia Kaierak Aipuaren errorea: Invalid <ref> tag; name "MPK" defined multiple times with different content

Kanpo estekak

aldatu