Wikipedia

María Martínez Sierra

María de la O Lejárraga García,(Donemiliaga Kukula, Errioxa, 1874ko abenduaren 28a – Buenos Aires, 1974ko ekainaren 28a) errioxar idazle eta feminista izan zen. Ospetsuagoa María Martínez Sierra deituta, bere senarraren abizenengandik hartuta, Gregorio Martinez Sierra senarraren abizenetatik hartua zuenizengoitia, eta bere lanaren zati handi bat idatzi zuen izenaren azpian. PSOEren Kongresuko diputatua, 1933an Granadako barrutian.[1]

María Martínez Sierra


Espainiako Errepublikako Gorteetako diputatua

1933ko abenduaren 4a - 1936ko urtarrilaren 7a
Barrutia: Granada (en) Itzuli
Hautetsia: 2nd legislature of the Second Spanish Republic (en) Itzuli
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaría de la O Lejárraga y García
JaiotzaDonemiliaga Kukula, 1874ko abenduaren 28a
Herrialdea Espainia
HeriotzaBuenos Aires, 1974ko ekainaren 28a (99 urte)
Hobiratze lekuaLa Chacarita hilerria
Familia
Ezkontidea(k)Gregorio Martínez Sierra  (1900 -  1922)
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
frantsesa
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakidazlea, politikaria, itzultzailea eta antzerkigilea
Lantokia(k)Madril eta Granada
Jasotako sariak
KidetzaLyceum Club Femenino
Izengoitia(k)María de la O Lejárraga, Gregorio Martínez Sierra eta María Martínez Sierra
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Espainiako Langile Alderdi Sozialista
Musicbrainz: b542f93b-732e-4773-afbc-a5f1ce29f34e Find a Grave: 11007453 Edit the value on Wikidata

Biografia aldatu

Lehen urteak aldatu

María de la O Lejárraga García San Millán de la Cogollako (Errioxa) familia aberats batean jaio zen. Lau urte zituela, Carabanchelera joan zen familiarekin, Sombra kalera; izan ere, aita, Leandro Lejárraga Estecha, Tormantosen jaioa, zirujaua zen eta medikuntzan aritu zen Madrilen.[2] Natividad García Garay ama, Madrilekoa, bere seme-alaben hezkuntzaz pertsonalki arduratu zen, Frantziako hezkuntza-programak jarraituz.[3] Emakumearen Irakaskuntzarako Elkartean (es) ikasi zuen, eta bertan Irakaskuntzaz Kanpoko Erakundearen ideia pedagogikoekin lehen harremana izan zuen. 1891n amaitu zituen Merkataritza ikasketak, eta ingeleseko irakasle egin zen Escuela de Institutrices y Comercio delakorako. Madrilgo Eskola Normalean amaitu zituen irakasle-ikasketak. Ikasle zela, Hispano-Amerikako Kongresu Pedagogikora joan zen, Emilia Pardo Bazánen hezkuntza-postulatuen alde eginda. 1897 eta 1907 bitartean maistra-lanetan aritu zen. 1905ean Belgikara bidaiatu zuen, herrialde horretako hezkuntza-sistemak ezagutzeko aukera eman zion beka batekin. Han Herriko Etxeak eta, beraz, tesi sozialistak ezagutu zituen.[4]

Ezkontza eta antzerki-arrakasta aldatu

1899an bere lehen lana argitaratu zuen, Cuentos breves/ Ipuin laburrak, familiak hoztasunez hartu zuen lana. Horrek eta maistra izateak senarraren izenpean bere izena ezkutatzera bultzatu zuten, zeinekin 1900ean ezkondu baitzen. 1901ean Vida Moderna aldizkaria argitaratu zuten eta bertan idazle modernistak zein errealistak argitaratu zituzten.[5]

Juan Ramón Jiménezekin Helios poesia-modernismoaren aldizkaria sortu zuten (1903-1904), eta bertan argitaratu zituzten, besteak beste, Emilia Pardo Bazán, Antonio Machado, Jacinto Benavente, Quintero anaiak...[6] 1907an Renacimiento/ Errenazimentu aldizkaria, ere sortu zuten, laburra baina kalitate handikoa. Lankidetza horiek adiskidetasun sakona eragin zuten Lejarragaren eta Juan Ramón Jimenezen artean. Bi argitalpenak Europako literatura-joeren berri izan zuten. Lejárraga poliglota zen eta berak egin zituen ingelesezko itzulpen gehienak eta frantsesen bat Errenazimentuan.[7]

Lejarragak irakaskuntza-lana utzi eta eszedentzia eskatu zuen 1908an, literaturan bete-betean aritzeko. 1911n estreinatutako Canción de cuna lanak 1910-1911 antzerki-denboraldiko obra onenaren Espainiako Errege Akademiaren saria jaso zuen. Madrilen 1929tik 1931ra bitartean antzeztutako lanetatik hogei gutxienez bereak ziren. Horrek ikusleen arrakasta eta kritikaren interesa erakusten ditu. Gainera, "Martínez Sierra konpainia komiko-dramatikoa", senarrak zuzendua, Espainian ez ezik, hainbat bira egin zituen Frantzian, Britainia Handian, Ameriketako Estatu Batuetan eta Iberoamerikan. Funtzioen programetan bien izenak agertzen ziren.[8] Senarra kanpoan zenean, bera arduratzen zen bere antzerkiarekin zerikusia zuten negozioez, Lara Antzokiaz.[9]

Eduardo Marquinarekin El pavo real lanean edo Carlos Arniches bezalako literaturagile ospetsuarekin La chica del gato lanarekin, geroago zinemara eraman zena. 1914an Lejarragak Margot liburuxka egin zuen, Joaquín Turinaren musikarekin, hiru ekitaldiko drama lirikoa.

Senar-emazte bikotea Manuel de Fallarekin harremanetan jarri zen 1913an Parisen, Joaquín Turinaren eskariz. Madrilera itzuli ondoren, hainbat proiektutan parte hartzen hasi ziren. 1915ean estreinatu zen El amor brujo, musika eta dantza partekatu zituen lana, Fallaren musikarekin eta Lejarragaren liburuxka konbinatu zituena Madrilgo Lara antzokian. Lan horrekin ijito herriaren arima adierazi nahi zuten. Hori sortzeko, partituraren zatiak jotzen zituen Fallak, eta Lejarragak pasartea deskribatzen zuen tonu emotiboaz. Elkarrekin joan ziren Granadara, Lejarragak sakon ezagutzen zuen hirira, eta hantxe eman zituzten azken ukituak. Protagonista Pastora Imperio izan zen.[10]

Lejarragak Granadarekin zuen lotura estua izan zen beti, batez ere mendearen lehen urteetan "Granada, guia emocional" liburua idatzi zuenetik, nahiz eta Daniel Eisenberg-ek senarraren lana izan zela iradoki duen.[11]

Bere izena ezkutatu arren, susmoak zeuden obren benetako egileaz. 1930ean, Gregoriok idazki bat sinatu zuen, emaztearen egilekidetza onartzen zuena, baina berak eskubide horiek beretzat aldarrikatzen zituen.[12] Beste autore batzuen lanak ere, hala nola Eduardo Marquinaren El pavo real lana, Lejarragak idatzi zuela eta Markinak bere bertsogintzan lagundu zuela.[13]

Feminismo eta politika aldatu

 
María de la O (1928), María de la O Lejárragaren argazkia Julio Romero de Torresek egina. Museo Julio Romero de Torres.

Zenbait elkarte feministaren sorreran parte hartu zuen. 1917an UME edo Unión de Mujeres de España erakundearen sorreran parte hartu zuen, eta bi urte iraun zuen Ter markesarekin batera; 1920an Genevara joan zen, International Woman Suffrage Alliance erakundearen VIII. Biltzarrera, eta bertan parte hartu zuen emakume-eskubideen gutun bat idazten: Espainiako berdintasun politikoa, administratiboa eta nazioartekoa. Sozietate hori prostituzioen araudiaren aurka zegoen.

Gizalegezko Kulturaren Emakumeen Elkartea sustatu zuen, 1932an hasi baitzen lanean. Bildu ziren hogei lagunek Elkartea errebindikazio feministako tresna izateaz gain, langileen etxe espiritual eta materiala izatea nahi zuten, batez ere klase ertainekoena. Horretarako espazioak, hitzaldiak, ikastaroak eta tailerrak egongo dira. Sei hilabetean 600 bazkide zituzten. Elkarte feministen aliantzaren alde agertu zen eta, horregatik, Kultura integrala eta Femeninoa aldizkariaren argitalpenean egon zen, arrakasta handia izan zuelarik. Zibikan Anfistora Klubaren sorrerarekin saiatu zen antzerkia berritzen, Pura Maortúak eta Federico García Lorcak zuzendu zuten, eta arrakasta izan zuen 1933ko udazkenetik 34ko hasiera arte.

1933an, Granadak Errepublikako Kongresuko diputatu hautatu zuen eta Instrukzio Publikoko Batzordeko lehendakariorde izendatu zuten. Gai orokorretan parte hartu zuen, eta aurka egin zien Segurtasun Kidegoetako eta Guardia Zibileko plantillak zabaltzeko lege-proiektuei, bai eta Udal Mugarteen Legea indargabetzeko proiektuei ere; izan ere, lege bidegabeak zirela ulertu zuen, “premiazko lana eskatzen duen Espainiako herri gose batekin”. 1936an, Espainiako Errepublikaren ordezkaritza izan zuen Suitzan, Industria Komertzialeko agregatu gisa.Espainiako herri gose batekin”. 1936an, Espainiako Errepublikaren ordezkaritza izan zuen Suitzan, Industria Komertzialeko agregatu gisa.

Lanak aldatu

Liburu musikalak aldatu

Usandizagarekin lankidetzan hasi zen 1912an, Martínez Sierra konpainiak Santanderren sehaskako kanta antzeztu zuenean. Lana, “Golondrinas”, 1914an estreinatu zen, erabateko arrakastarekin. “La llamaren” testua ere idatzi zuen; 1918an irudikatu zuten, konpositorea hil eta hiru urtera. 1914an, Joaquín Turinak libretoa eskatu zion, eta Lejarragak Margot eman zion. Margot Martínez Sierraren zuzendaritzapean antzeztu zuten Eslava antzokian, eszenografia eta eszenaratze ikusgarriarekin. Beste lan bat prestatzeko, elkarrekin bidaiatu zuten Marokoko iparraldera eta bidaia, Turinak bost mugimenduko suitea idatzi zuen, Lejarragari eskainitako erretratua izenekoa. Turinak 1916an estreinatutako Gabonetako auto sakramentalerako musika ere sortu zuen. Manuel de Fallarekin kolaboratu zuen El amor brujo filmean eta El sombrero de tres picos filmean, baina etsaituta amaitu ziren, musikariak lagunarteko urteetan asko lagundu bazuen ere. Conrado del Campo Zabaletari ere lagundu zion zenbait lanetan eta beste autore batzuetan, hala nola María Rodrigon. Espainiako libretista garrantzitsuena da.

Memoriak aldatu

 
Maria Lejarraga kalea. Logroño

Horregatik, kanpoan argitaratu zuten, Una mujer por caminos de España izenburupean. Espainian Gregorio eta biok argitaratu nahi zituen, antzerkiaz baino ez, baina zentsura ere ez zen gertatu eta Mexikon argitaratu zen 1953an.

Una mujer... lanean, emakumeak Espainian duen egoera deskribatzen du, kontzientzia feminista eta sozialista abiapuntu hartuta. Kapituluek Espainia landatarra deskribatzen dute, eta pixkanaka Errepublikak emakumeentzat izan dezakeen garrantziaz jabetzen ari da.

Antzerkia aldatu

Bere memoria-liburuan, Gregorio eta biok dio El ama de la casa 1910ean estreinatu ondoren, maistra-postua utzi eta literaturan aritu zela buru-belarri, bere emazteak bultzatuta. Horietako batzuetan, maitasuna engainua dela iradokitzen da. Senarragandik bananduta zegoen, ofizialki 1922tik, eta emakumeak ezjakinak eta menpekoak zituzten balio tradizionaletatik aldentzen laguntzen zuen. Horregatik, bere antzerkia pedagogikoa eta kritikoa da maitasunaren idealizazioarekin.

Haren lan batzuk aldatu

  • Cuentos breves (1899).
  • La mujer ante la República (1931).
  • Una mujer por caminos de España (1952).
  • Gregorio y yo (1953).
  • Viajes de una gota de agua (1954).
  • Fiesta en el Olimpo (1960).

Aintzatespenak aldatu

  • María Lejárraga izena eman zitzaion Sanchinarro Kultur Etxeko liburutegiari, 2017ko ekainaren 12an.[14]
  • 2019an estreinatu zen obra Madrilgo Valle Inclán antzokian Firmado Lejárraga, Zentro Dramatiko Nazionalaren ekoizpena Vanessa Monforten testuarekin, Miguel Ángel Lamataren zuzendaritzapean eta Carmela Nogalesen dokumentazioarekin. Haren irudia aldarrikatzen zen, Cristina Gallegok interpretatua.[15]
  • 2022an, A las mujeres de España izeneko dokumentala egin zuen Laura Hojmanek. María Lejárraga[16].
  • Espainiako zenbait hirik beren izena duten kaleak dituzte; besteak beste, Madrilek, Getafek eta Guadalajarak.[17][18][19]
  • 2024ko martxoaren 8an Omenaldi feminista Malasañan, María Lejarraga errioxarrari, musika, literatura eta bisita gidatuarekin. Auzoan bi ekitaldi izan ziren martxoaren 7an eta 10ean, Errioxako idazlearen omenez, argitaratu gabeko dokumentu bisualen proiekzioarekin eta bere bizitzaren zati bat igaro zen lekuetatik ibilaldi batekin. Omenaldi horren bidez, Esto Es Pez elkarteak bere nortasun handia, bizitzan zehar izan zituen zailtasunak eta literatura-lan garrantzitsua ezagutarazi nahi izan zituen. Omenaldia Maria idazle, dramaturgo, kazetari eta politikoari eskaini zitzaion, baita Maria de la O maistrari, pedagogoari eta emazteari ere, feminismoarekin konprometitutako Lejarraga ahaztu gabe.[20]

Erreferentziak aldatu

  1. ↑ (Gaztelaniaz) Pérez, Eva Díaz. (2018-09-17). «La gran escritora que borró su nombre» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2024-03-07).
  2. ↑ María Lejárraga. .
  3. ↑ Martínez, Rosa M. ª Capel. (15 de junio de 2012). «Una mujer y su tiempo: María de la O Lejárraga de Martínez Sierra» Arenal. Revista de historia de las mujeres 19 (1): 5–46.  doi:10.30827/arenal.vol19.num1.5-46. ISSN 1134-6396..
  4. ↑ La escuela de la República: María Lejárraga. .
  5. ↑ Rodríguez-Moranta, Inma. (28 de junio de 2018). «Nuevas luces sobre María Lejárraga (1874-1974). Unas traducciones en la sombra de 1907» Triangle 0 (4): 45–68. ISSN 2013-939X..
  6. ↑ Blanco, Alda. (30 de junio de 2006). «María Martínez Sierra: hacia una lectura de su vida y obra» Arbor 182 (719): 337–345.  doi:10.3989/arbor.2006.i719.34. ISSN 1988-303X..
  7. ↑ Rodríguez-Moranta, Inma. (28 de junio de 2018). «Nuevas luces sobre María Lejárraga (1874-1974). Unas traducciones en la sombra de 1907» Triangle 0 (4): 45–68. ISSN 2013-939X..
  8. ↑ Blanco, Alda. (30 de junio de 2006). «María Martínez Sierra: hacia una lectura de su vida y obra» Arbor 182 (719): 337–345.  doi:10.3989/arbor.2006.i719.34. ISSN 1988-303X..
  9. ↑ Blanco, Alda. (2002). «Una mujer por caminos de España: María Martínez Sierra y la política» Actas de las Jornadas sobre María Lejárraga ISBN 84-95747-19-7..
  10. ↑ Ana María Arcas Espejo. (25 de mayo de 2017). Escenografía en la música de Manuel de Falla: Del amor brujo al retablo de Maese Pedro. .
  11. ↑ "Una temprana guía gay: Granada (Guía emocional), de Gregorio Martínez Sierra (1911)" en Erotismo en las letras hispánicas. Aspectos, modos y fronteras, ed. Luce López-Baralt y Francisco Márquez Villanueva, México, El Colegio de México, 1995, pp. 111-120, recuperado 15-10-2014 Txantiloi:Wayback
  12. ↑ Pérez, Eva Díaz. (17 de septiembre de 2018). La gran escritora que borró su nombre. ISSN 1134-6582..
  13. ↑ González Peña, María Luz. (2009). Música y músicos en la vida de María Lejárraga. Logroño: Instituto de Estudios Riojanos, 307 or..
  14. ↑ EBOLI, Biblioteca Pública Municipal María LejárragaDirección CALLE PRINCESA DE. «Biblioteca Pública Municipal María Lejárraga (Hortaleza) - Portal de las Bibliotecas de Madrid» bibliotecas.madrid.es.
  15. ↑ «Firmado Lejárraga [En letra grande»] Centro Dramático Nacional - Ministerio de Cultura.
  16. ↑ RTVE.es. (2022-12-12). «¿Quién era María Lejárraga? La pionera feminista nominada al Goya» RTVE.es.
  17. ↑ «Calle de Maria Lejarraga - Callejero de Madrid - Callejero.net» madrid.callejero.net.
  18. ↑ Club, Callejero. «Estado del tráfico en Paseo de María Lejarraga» Callejero.
  19. ↑ «Calle María Lejárraga, 1 - Callejero de Guadalajara - Callejero.net» guadalajara.callejero.net.
  20. ↑ (Gaztelaniaz) Malasaña, Somos. (2024-03-07). «Homenaje feminista en Malasaña a María Lejárraga por el 8M con música, literatura y una visita guiada» elDiario.es (Noiz kontsultatua: 2024-03-07).

Ikus, gainera aldatu

Kanpo estekak aldatu

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=María_Martínez_Sierra&oldid=9618616"(e)tik eskuratuta