Luigi Numa Lorenzo Einaudi (Carrù, 1874ko martxoaren 24a - Erroma, 1961eko urriaren 30a) Italiako 2. presidentea izan zen 1948tik 1955era.

Luigi Einaudi

biziarteko senatari

1955eko maiatzaren 11 - 1961eko urriaren 30a
2. Italiako presidentea

1948ko maiatzaren 12a - 1955eko maiatzaren 11
Enrico De Nicola - Giovanni Gronchi
Italiako senataria

1948ko maiatzaren 8a - 1948ko maiatzaren 11
Hautetsia: 1st Legislature of Italy (en) Itzuli
Minister of Budget (en) Itzuli

1947ko ekainaren 6a - 1948ko maiatzaren 22a
Italiako Ministro Kontseiluko Presidenteordea

1947ko ekainaren 6a - 1948ko maiatzaren 23a
Finantza Ministroa

1947ko maiatzaren 31 - 1947ko ekainaren 5a
Banca d'Italiako gobernadore

1945eko urtarrila - 1948ko maiatza
Vincenzo Azzolini - Donato Menichella
member of the Constituent Assembly of Italy (en) Itzuli

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakLuigi Einaudi
JaiotzaCarrù1874ko martxoaren 24a
Herrialdea Italiako Erresuma  (1874ko martxoaren 24a -  1946ko ekainaren 18a)
 Italia  (1946ko ekainaren 18a -  1961eko urriaren 30a)
Lehen hizkuntzaitaliera
HeriotzaErroma1961eko urriaren 30a (87 urte)
Hobiratze lekuaDogliani
Familia
Ezkontidea(k)Ida Pellegrini (en) Itzuli
Seme-alabak
Anai-arrebak
Hezkuntza
HeziketaTuringo Unibertsitatea
Bocconi Unibertsitatea
Liceo Classico E Musicale "C. Cavour" (en) Itzuli
Hizkuntzakitaliera
Jarduerak
Jarduerakekonomialaria, politikaria, kazetaria, katedraduna, abokatua eta bankaria
Lantokia(k)Erroma
Enplegatzailea(k)Bocconi Unibertsitatea
Turingo Unibertsitatea
Polytechnic University of Turin (en) Itzuli
Jasotako sariak
KidetzaLinzeen Akademia
Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
Mont Pelerin Society (en) Itzuli
National Council of the Kingdom of Italy (en) Itzuli
Accademia delle Scienze di Torino
Econometric Society (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioakatolizismoa
Alderdi politikoa Italian Liberal Party (en) Itzuli

Find a Grave: 57174498 Edit the value on Wikidata

Unibertsitateko irakaslea izan zen. Gaztetan ideia sozialistak zituen, baina kontserbadoreagoetara aldatu zen. 1919an senatari izendatu zuten eta ere kazetari gisa lan egin zuen. Antifaxista zen eta egunkari italiarrentzat lan egiteari utzi zion 1926an. Italiako Bankuko gobernadorea 1945etik 1948ra eta aurrekontu ministroa 1947tik 1948ra izan zen. 1948an Italiako presidente hautatu zuten, eta, agintaldiaren amaieran, biziarteko senatari. Europako federalismoaren ideia babestu zuen.