Isabel Borondo
Isabel Borondo (Madril, 1948ko abenduaren 1a) madrildar telebistako aurkezlea da.[1][2]
| Isabel Borondo | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Madril, 1948ko abenduaren 1a (75 urte) |
| Herrialdea |  Espainia |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | telebista aurkezlea |
  | |
Lan ibilaldia aldatu
Hasiera aldatu
Hirurogeita hamarreko hamarkadan, bereziki ezaguna izan zen. Televisión españolan egin zuen debuta hamarkada erdialdera, "jarraipeneko esatariak" izenekoen plantillan sartu zenean. Horiek hurrengo orduetan emitituko zuten programazioa jakinarazten zieten ikus-entzuleei.[1]
Irratinobeletan aldatu
70eko hamarkadaren lehen erdian, bi fotonobelatan hartu zuen parte: El cielo que nunca ve, Luisa Albercaren eta Mario Hernándezen egokitzapen bat, José Mayaren izen bereko irratinobelaren 48 atalez osatua, eta baita Lucecitan ere, 28 ataleko egokitzapen labur samarra (bereziki bigarren erdian), Charo Sánchez del Arco, izen bereko telenobelaren izenarekin. Bi fotonobelak 70eko hamarkadako Espainian girotuta zeuden.
Lucecitan, Mirta erizainaren bigarren mailako rola interpretatu zuen Isabelek. Pertsonaia hori gero eta garrantzitsuagoa zen, fotonobelaren amaieran zentral bihurtu arte. Hala ere, haren papera nabarmenagoa izaten hasi zenean, 7. kapitulutik aurrera (ordura arte, eszena bakarra zuen atal bakoitzeko), Claudia izeneko akreditatu batek ordezkatu zuen nabarmen, fitxa artistikoan haren deiturak zehaztu gabe. Hala ere, bitxikeria gisa aipatu behar da haren izena Mirta bezalako kredituetan agertu zela 7., 8., 9. eta 10. kapituluetan, nahiz eta lau atal lehenago ordezkatu zuten.
El cielo que nunca ví (Lucecita baino lehenagoko fotonobela, 1973koa, hain zuzen) filmean, Isabelek Lolitaren papera interpretatu zuen. Esana egitea asko kostatzen zitzaion neska gaztea zen, eta ingurukoei arazoak sortzen zizkien, jarrera menderakaitza zuelako. Aurreko fotonobelan ez bezala, haren pertsonaia ez zen ordezkatu, baina modu malkartsuan kanporatu zuten serietik beste pertsonaia batzuekin batera, eta ez ziren erabat argitu lehenago zenbait ataletan ireki zizkioten pertsonaiari buruzko hainbat argumentu, eta 13. kapituluan agertu zen azken aldiz.
Beste lan batzuetan aldatu
Mallorcako Musika Gala aurkezteko izendatu zuten, 1978ko maiatzaren 5ean, Concha Velascorekin eta José Luis Uribarrirekin batera, eta azken horrek berataz gogoratun zen Aplauso musika-programa mitikoa martxan jarri zuenean . Borondo, Silvia Tortosarekin, Isabel Luque eta María Salernorekin baera saioaren hasierako lau aurkezleetako bat izan zen.
Urtebete geroago, 1979an, programa utzi eta Mayra Gómez Kemp ordezkatu zuen 625 líneas saioan, eta lan horretan jarraitu zuen 1981ean lekua bertan behera utzi arte. Urte hartan, Vamos a ver eta Gente joven espazioetan agertu zen. 1982an, Joaquín Calvo Sotelorekin elkarlanean aritu zen El juego de los errores gaztelaniazko gramatikari buruzko lehiaketan.
Azkenik, 1985ean, Generación 800 dibulgazio-saioa gidatu zuen, eta, ondoren, pantailatik alde egin zuen.[3] Hala ere, 1987an TVEn agerpen puntual bat egin zue Eurovisióneko Kanta Jaialdiko epaimahai espainiarra aurkezteko.
1989az geroztik, Cartas Blancas deitzen dituen karta botatzailea da.
Erreferentziak aldatu
- ↑ a b (Gaztelaniaz) Cincuentopía. (2018-10-25). «En Cincuentopía nos suena la cara de... Isabel Borondo» Cincuentopía y más (Noiz kontsultatua: 2022-12-12).
- ↑ «Isabel Borondo : definición de Isabel Borondo y sinónimos de Isabel Borondo (español)» diccionario.sensagent.com (Noiz kontsultatua: 2022-12-12).
- ↑ Isabel Borondo, un esperado regreso. 7 de mayo de 1985.
Kanpo estekak aldatu
- IrakasleaCom
- Elkarrizketa Blanco y Negro aldizkarian, 1977ko urtarrilaren 8an
- Isabelen karta zuriak. ABC egunkaria. 1991ko irailaren 4a
Datuak: Q5920691
