Cristina Arteaga
María Cristina Arteaga Falguera (Zarautz, 1902ko irailaren 6a - Sevilla, 1984ko uztailaren 13a) jeronimotar moja, poeta eta historialaria izan zen.
Cristina Arteaga | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Cristina de Arteaga |
Jaiotza | Zarautz, 1902ko irailaren 6a |
Herrialdea | Gipuzkoa, Euskal Herria |
Heriotza | Sevilla, 1984ko uztailaren 13a (81 urte) |
Familia | |
Aita | Joaquín Arteaga |
Ama | Isabel Falguera y Moreno |
Haurrideak | ikusi
|
Hezkuntza | |
Heziketa | Unibertsitate Zentrala |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | poeta, religious sister (en) , historialaria eta idazlea |
Kidetza | Historiaren Errege Akademia |
Sinesmenak eta ideologia | |
Erlijioa | katolizismoa |
Erlijio-ordena | jeronimotar |
Joaquín Arteaga Santillanako markesaren alaba, 1921ean lizentziatu zen historian. Lur Santua eta Erroma bisitatu ondoren, 1934an komentu batean sartu zen.
Lanak
aldatu- Sembrad: poesías (1925)
- La Casa del Infantado, cabeza de los Mendoza (1940).
- Borja (1941).
- Sembrarse...(1948).
- La vida plural y dinámica del marqués de Santillana (1948).
- El obispo Palafox y Mendoza (1960).
- Beatriz Galindo «La Latina» (1975).
- Madre Dolores Márquez, fundadora de las Filipenses Hijas de María Dolorosa (1979).
- Una mitra sobre dos mundos: la de don Juan de Palafox y Mendoza, obispo de Puebla de los Ángeles y de Osma (1985).
- El carmelo de San José de Guadalajara y sus tres azucenas (1985).
Artikulu hau Gipuzkoako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |