Bogie
Bogiea edo bojea bi gurpil-bikotek osatzen dute (edo, batzuetan, hiru edo gehiagok, modeloaren arabera), bata bestetik hurbil dauden bi ardatzetan muntatuta, paraleloak eta solidarioak euren artean, eta erreien gainean zirkulatzeko erabiltzen dira luzera handiko ibilgailuen bi muturretan. Ibilgailuaren karrozeria ardatz bertikal baten bidez bermatzen da, bogie bakoitzean pibote baten bidez; horiei esker, kurba oso itxiak har ditzake.
Trakzio-indarrik gabeko bogie traktoreak eta bogie eramaileak edo atoiak aurki daitezke. Azken batean, ardatz sinplerik erabiltzen ez duten gaur egungo bagoi eta lokomotorek eusten dioten egitura birakaria da. Bogie batek plataforma bat eta ardatz batzuk ditu, dagozkien gurpilekin, eta ibilgailuari lotuta dago pibote bertikal baten bidez, bihurguneetan bi aldeetara biratzeko. [1]
Bogieak dituzten bagoi, kotxe eta lokomotorek bi unitate izaten dituzte, mutur bakoitzean bana. Salbuespen bat da Renferen 251 seriea, hiru bogie dituena.[2]
Kotxe laburreko abiadura handiko trenek bogieak dituzte elkarren ondoko bi kotxeren kontrako muturretan, bogie partekatua izeneko antolamenduan.
Deskribapena
aldatuBogien funtsezko funtzioa material mugikorra bihurguneetan errazago eramatea da. Izan ere, ibilgailuko bogieak bata bestetik bereizita pibotatu daitezke, eta, horri esker, kurbadura-erradio txikiagoak izango ditu bideak, eta ardatzen artean distantzia handiagoak izango ditu (motorrak nahiz eramaileak izan).
Oro har, ibilgailuaren karga bogiean bermatzen da, errotula zilindriko bertikal baten (bogiean kokatua) eta pibote baten (bagoiaren txasisari lotua) gainean, zeina perno batek aseguratzen baituen. Gaur egungo ibilgailuetan, bogiea aske irristatu daiteke bagoiaren gorputzaren azpitik, eta horrek erraztu egiten ditu bogiea muntatzeko eta desmuntatzeko lanak; kasu horretan, "itxurazko pibote" bat dela esaten da, "Corail" motako SNCF trenetan bezala.
Lurrunezko lokomotoretan, adibidez, bogieak sartzen ziren (normalean, aurrealdekoak, baina baita atzealdekoak ere), tren-makinaren pisua hobeto banatzeko ardatz motorren kopurua biderkatu gabe, eta, beraz, gurpilen oinarri zurrun handiegia egin beharra saihesteko.
Elementu mekaniko horien diseinuan segurtasuna eta fidagarritasuna lehenesten dira, karga eta abiadura handiak jasateko. Horren ondorioz, eraikuntza bereziki sendoa da, eta tamaina handia duenez (orgaren bi ardatzen arteko distantzia 2 metrotik gorakoa izaten da), bere pisua 4 tonatik 6 tonara bitartekoa izan daiteke. [1]
Erreferentziak
aldatu- ↑ a b López Pita 2010.
- ↑ «Las japonesas "asturianas" (RENFE 251-001 a 030)» Trenes y Tiempos febrero de 2015.
Bibliografia
aldatu- López Pita, Andrés. (2010). Infraestructuras ferroviarias.. Universitat Politècnica de Catalunya ISBN 978-84-9880-435-5. PMC 957124100. (Noiz kontsultatua: 2021-12-12).