Julia Vigre García
Julia Vigre García (Madril, Espainia, 1916ko otsailaren 27a- ibidem, 2008ko ekainaren 27a) maistra izan zen.[1][2] Ekintzaile sozialista bizia, bere lan pedagogiko historikoagatik, Alfontso X.a Jakitunaren Ordenako Gurutze Handia eman zioten 1988an.[3]
| Julia Vigre García | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotzako izen-deiturak | Julia Vigre García |
| Jaiotza | Madril, 1916ko otsailaren 27a |
| Herrialdea |  Espainia |
| Heriotza | Madril, 2008ko ekainaren 27a (92 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | irakaslea |
| Jasotako sariak | ikusi
|
Biografia aldatu
Julia Vigre, Segovia kalean harategia zuen harakin baten alaba, bere aitaren prerrogatiba ideologikoagatik La Latina Osasun eta Kultura haur-eskola sozialistan hasi zen ikasten, eta hamabost urte zituela Gazteria Sozialista taldean afiliatu zen.[1] 18 urterekin, 1934ko urriaren 2an amaitu zituen irakasle-ikasketak Madrilgo Lehen Hezkuntzako Eskola Normalean. Hasiera batean, Valdilecha nesken eskolako bitarteko irakasle gisa aritu zen, eta sei hilabete geroago Ramón de la Cruz Eskola Taldera eraman zuten, Espainiako Irakaskuntzako Langileen Federazioan militartuta. [3]
Espainiako Gerra Zibilean, hainbat laguntza-lan egin zituen Madrilen, eta irakasle izaten jarraitu zuen.[oh 1] Aldi horretan, halaber, La Latinako Zirkulu Sozialistako idazkari gisa eta Gazteria Sozialista Bateratuen Probintzia Batzordeko (JSU) Kultura Sailean jardun zuen. Muchachas izeneko aldizkaria zuzendu zuen, Muchachas Batasunaren Batzorde Nazionalaren esparruan. [3]
Gerra amaitzean, atxilotu, epaitu eta kondenatu egin zuten, «8 urteko desgaikuntza, lanbidean aritzeko, eta 1940ko maiatzean egindako gerra-kontseiluan, 12 urteko kartzela-zigorra jaso zuen, urte hartako azarotik Avilako kartzelan bete zuena, eta baldintzapeko askatasunean atera zen 1943ko urtarrilean».[oh 2][1] Carmen Cueli eta María Lacramperekin batera, PSOEren barruko emakumeen talde autonomo sozialista antolatu zuen klandestinitatean, eta atxilotu egin zuten «PSOEren Lehen Batzorde Betearazlea desegin zuen sarekadan, Juan Gómez Egido buru zela», 1945eko apirilean, eta bi urteko kartzela-zigorra ezarri zioten.[oh 3][4] Zigorra bete ondoren, «erakunde sozialista klandestinoarekin harremanetan egon zen 'Alfonsina' eta 'Honestina' izenekin, Madrileko Hispano Francés Ikastetxean hezitzaile gisa lan egiten zuen bitartean.[1] 1960an, ministerioak oposizio murriztuaren deialdia egin zuen maisu-maistra araztuentzat, eta Julia Vigre-k gainditu egin zuen. Urte horretatik aurrera, maistra nazional gisa aritu zen Espainiako hiriburutik hurbil zeuden herrietan, Duratonen (Segovia) eta Cifuentesen (Guadalajara), eta, azkenik, Madrileko Alcorcóneko 1º de abril ikastetxean jardun zuen zuzendari, erretiroa hartu arte.[5]
Diputatuen Kongresurako hautagai izan zen Madrilen 1977ko hauteskunde orokorretan, aulkia lortu gabe.[1][6][5]
Aintzatespenak aldatu
1988an, Alfontso X.a Jakitunaren Ordenako Gurutze Handia eman zioten.[oh 4][oh 5]
2000n, UGTko Erretiratuen Federazioak II. José Prat Saria eman zion.[5]
Oharrak aldatu
- ↑ Hala, mekanografoa izan zen Hornidura Batzorde Nagusian eta Santa Cristinako Asiloan lagundu zuen.
- ↑ Madril laster eroriko zenez, Vigre Levanteko eremu errepublikanora iristen saiatu zen, baina 20 egunez atxilotu eta atxiki zuten «Los Almendros kontzentrazio-eremuan, Alacanten», eta, geroago, Bentetako espetxean, 1939ko ekainetik abendura bitartean.
- ↑ Las Ventas kartzelan, Zornotza-Bizkaian (1946ko urriaren 4tik) eta Segovian bete zuen, urte horretako azaroaren 29tik 1948an aske utzi zuten arte, Alcalá de Henaresen 1946ko otsailaren 26ko Gerra Kontseiluaren epaiaren arabera. Espetxe-urte horietan egin zuen Julia Vigrek pedagogo lana presoen artean, eta Estatu Demokratikoak ofizialki onartuko zion lan hori.
- ↑ Beste pertsonaia batzuk ere izango ziren: Julio Caro Baroja, Luis Gómez Llorente, Marta Mata, Eulalia Vintró edo Adolfo Sánchez Vázquez filosofo hispanomexikanoa.
- ↑ Halaber, herri mailan, Madrilgo Latinoamerikako Elkarte Sozialistak urtero ematen du “Julia Vigre” saria.
Erreferentziak aldatu
- ↑ a b c d e «Julia Vigre García» Archivo en linea de la Fundación Pablo Iglesias.
- ↑ (Gaztelaniaz) Román, Sonsoles San. (2015-09-21). Una maestra republicana: El viejo futuro de Julia Vigre. Antonio Machado Libros ISBN 978-84-9114-135-8. (Noiz kontsultatua: 2022-03-29).
- ↑ a b c d San Román 2015.
- ↑ (Gaztelaniaz) Holgado, Fernando Hernández. (2003). Mujeres encarceladas: la prisión de Ventas, de la República al franquismo, 1931-1941. Marcial Pons Historia ISBN 978-84-95379-64-1. (Noiz kontsultatua: 2022-03-29).
- ↑ a b c d Liébana Collado, Alfredo (septiembre/octubre de 2008). «Julia Vigre: pasión por la libertad». Aula sindical: Año XX nº 66. Consultado el de febrero de 2017.. .
- ↑ «Actos electorales para hoy» El País 9 de junio de 1977.
Bibliografia aldatu
- San Román, Sonsoles (2015). Una maestra republicana: El viejo futuro de Julia Vigre (1916-2008). Madrid: Antonio Machado Libros. ISBN 9788491141358. Consultado el 9 de febrero de 2017.
Datuak: Q28736357
