Giorgio de Chirico (Volos, Tesalia, Grezia, 1888ko uztailaren 10aErroma, Italia, 1978ko azaroaren 20a) margolari surrealista izan zen, jatorri greziar eta italiarrekoa. Antzinako Erromako artea beti kontuan hartuta, De Chiricok bere ikuspegi filosofikoa garatu zuen artearen inguruan. Hala, eskola metafisikoa zeritzona sortu zuen.

Giorgio de Chirico

Bizitza
JaiotzaVolos1888ko uztailaren 10a
Herrialdea Grezia
 Italia
HeriotzaErroma1978ko azaroaren 20a (90 urte)
Familia
AitaEvaristo de Chirico
Ezkontidea(k)Raissa Calza (en) Itzuli
Anai-arrebak
Hezkuntza
HeziketaMunicheko arte ederren akademia
Athens School of Fine Arts (en) Itzuli
Hizkuntzakfrantsesa
italiera
greziera modernoa
alemana
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakartista, margolaria, eskultorea, idazlea, eszenografoa, ilustratzailea, bitxi diseinatzailea, marrazkilaria eta grabatzailea
Lantokia(k)Paris
Atenas
Ferrara
Florentzia
Erroma eta Munich
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
KidetzaAccademia delle Arti del Disegno (en) Itzuli
Mugimenduametaphysical painting (en) Itzuli
Genero artistikoametaphysical painting (en) Itzuli
allegory (en) Itzuli
paisaia margolaritza
biluzia
margolaritza mitologikoa
arte abstraktua
animal painting (en) Itzuli
erretratua
izadi hila
hiri-paisaia
Zerbitzu militarra
Parte hartutako gatazkakLehen Mundu Gerra

fondazionedechirico.org…
Musicbrainz: f68acc72-6466-491a-95da-2ce126c1a830 Discogs: 2286506 Find a Grave: 7960670 Edit the value on Wikidata

Bizitza eta obra aldatu

Grezian jaio arren aita-ama italiarrak zituen. Alberto Savinio italiar idazlea Giorgio De Chiricoren anaia zen.

Lehenengo ikasketak Atenasko Akademian egin zituen, baina 1906-1909 urteetan Munichera joan zen; han osatu zituen arte ikasketak. Gaztetatik miretsi zuen Nietzscheren filosofia eta Klingerren literatura. De Chiricoren lana Antzin Aro klasikoaren eta mitologiaren gurtzan batetik, eta bestetik, Alemaniako kultura figuratiboan eta filosofikoan oinarritzen da. Bestalde, Arnold Bocklin suitzar pintorearen lanek eragin nabarmena izan zuten De Chiricorengan. 1911n Parisa joan zen, eta han ezagutu zituen Guillaume Apollinaire idazlea eta Picasso. Artista horien bidez ezagutu zituen De Chiricok abangoardiako artea eta literatura.

Pintura metafisikoa ofizialki 1915ean sortu zen, eta De Chirico hartzen da, hain zuzen ere, pintura mota horren sustatzaile nagusitzat. Urte horren aurreko De Chiricoren lanek, abangoardiako higikundeek ez bezala, errealitate sendo eta zehatza erakusten dute, eta gizakiaren barne azterketa eta irudimena azaltzen dituzte. Garai horretan Italiako plazak saila marraztu zuen, zeinean arkitektura osagaiek bereganatzen baitituzten espazio hutsak, Ferrarako eta Turingo arkupeetan adibidez. Mota horretakoak dira Infinituaren nostalgia (1913-1914, New York, MOMA) eta Kale baten misterioa eta malenkonia (1914, bilduma partikularra, New Canaan) lanak. Lan horietako osagai guztiak -zehaztasunez aztertua den errealitatea, perspektiba klasiko batean txertaturik dagoen espazio argi eta geldia- bihurtzen dira, trasposizio fantastiko baten bidez, errealitate oniriko eta surrealista baten adierazle. Espazio hutsetan «manikia» delako pertsonaia agertzen da, pintura metafisikoaren oinarrizko pertsonaia hain zuzen.

Italiako plazak sailaz gainera, Musa asaldagarriak (1917) eta Metafisika Handia (1917, New York, MOMA) egin zituen garai horretan. 1919. urtetik aurrera, izpiritu modernoaren kontrako jarrera hartu zuen eta tradizio eta pintura klasikora itzuli zen (Rubens eta Renoir pintoreak gogoratzen dituen estiloa); literaturaren aipamenak batetik, eta bestetik, Erromako eta Greziako hondakinen oroitzapenak aitzakiatzat hartu zituen ironia intelektualista erabiltzeko. Azken garai horretako lanetan garai metafisikoko gaiak erabili zituen berriz ere: manikia, mitologia, eta baita sinbolismo surrealista nabarmena. Ironia ere aurki daiteke lan horietan, baina baita formaren oparotasun gero eta sentikorragoa ere. 1968. urtetik aurrera De Chirico eskulturan hasi zen lanean; ordu arte pinturan erabili zituen osagai ikonografiko berdinak landu zituen pitinadun metaletan.

Erakusketak aldatu

De Chiricoren lanen lehenengo erakusketa 1936an egin zen New Yorken, eta Parisen eta Erroman ondoren. De Chiricoren lan osoa erakusten zuten erakusketak ugari eta garrantzi handikoak izan ziren: Veneziako Bi Urtekoa (1948, 1956), Milango Palazzo Reale (1970), Parisko Marmottan museoa (1975) eta Parisko MNAM (1982).

De Chiricoren lanak munduko hainbat museotan ikus daitezke : Milan (Brera), Chicago (Art Institute), Erroma (GAM), Hanburgo (Kunsthalle), New York (MOMIA) eta Parisen (MNAM), eta Italiako (Milan : Jucker, Jesi, Toninellil, Mattioli bildumak), Frantziako eta Ingalaterrako (Londres, R. Penrose bilduma) hainbat bilduma partikularretan.

Idazlanak aldatu

De Chiricok, bestalde, literatura eta antzerki lanak ere egin zituen (Hebdomeros, Paris, 1929; Memories de ma vie, Erroma, 1945).

Irudi galeria aldatu

Kanpo loturak aldatu

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Giorgio de Chirico  

Erreferentziak aldatu