Eta Aquilae (η Aql / η Aquilae / 55 Aquilae / HD 187929) Aquila konstelazioko izar aldakor bat da, gure eguzki-sistematik 1180 argi-urteko distantziara dagoena. Antzina Antinoo konstelazioaren zati zen, gaur egun baztertua.

η Aquilae

η Aquilaeren kokapena (zirkulu batean)
Behaketa data
Garaia J2000      Ekinokzioa J2000
Konstelazioa Aquila
Igoera zuzena 19h 52m 28.36775s[1]
Deklinazioa +01° 00′ 20.3696″[1]
Itxurazko magnitudea (V)3.87 (3.48 to 4.33)
Ezaugarriak
Mota espektralaF6 Iab + B9.8 V[2] + F1-5 V[3]
U−B kolore indizea+0.51
B−V kolore indizea+0.89
Aldakor motaδ Cep
Astrometria
Abiadura erradiala (Rv)–14.8 km/s
Berezko mugimendua (μ) IZ: +6.91 mas/u
Dec.: –8.21 mas/u
Paralajea (π)2.36 ± 1.04[1] mas
Distantziaapprox. 1.400 au
(approx. 400 pc)
Magnitude absolutua (MV)−3.70[2]
Zehaztasunak
A
Masa5.7[2] M
Erradioa66 ± 22 R
Argitasuna2,630[2] L
Gainazaleko grabitatea (log g)1.5[4]
Tenperatura6,000[4] K
Metaltasuna [Fe/H]+0.10[4] dex
B
Masa2.3[2] M
Adina26.4 ± 3.1 Mu
Beste izendapenak
55 Aquilae, BD+00°4337, FK5 746, HD 187929, HIP 97804, HR 7570, SAO 125159, AAVSO 1947+00
Datubase erreferentziak
SIMBADdata
</noinclude>
Datuen iturria(k):
Hipparcos katalogoa,
CCDM (2002),
Bright Star Catalogue (5. ed.)

Eta Aquilae F6Iab espektru motako supererraldoi hori bat da, gure eguzkia baino 3400 aldiz argitsuagoa eta 61 eta 65 eguzki erradio arteko erradioarekin. Eta Aquilae interesgarria bada bere aldakortasuna 1784tik ezagutzen den zefeida izar aldakor bat izateagatik da. Bere irudizko magnitudea +3,6 eta +4,6 artekoa da 7,176641 egunetan (7 egun, 4 ordu, 14 minutu eta 22 segundo). Mekbuda (ζ Geminorum), Beta Doradus eta W Sagittariirekin batera zefeidarik esanguratsuenetako bat da; izarra bera eta bere distira aldakorra begi hutsez ikus daitezke.

Beste zefeida batzuk bezala, Eta Aquilae bere bizitzaren azken etapetan dago, 26 milioi urte baino ez dituen arren. Bere eboluzioaren fase honetan izarra ezegonkorra da, izarra tamainaz eta tenperaturaz aldatzea eragiten duten pultsazioak gertatuz. Bere espektro mota F6 eta G artean aldatzen da, bere tenperatura 6200 Ktik 5300 Kra jaistea eragiten duena. Eboluzionatzen jarraitzen duen heinean, pultsazio horiek desagertu egingo dira, bere kanpo geruzak kanporatuko ditu, eta , azkenik, bere bizitza Lurra baino txikiagoa izango den nano zuri bezala amaituko du.

Erreferentziak aldatu

  1. a b c van Leeuwen, F.. (2007ko azaroa). «Validation of the new Hipparcos reduction» Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653–664.  doi:10.1051/0004-6361:20078357. Bibcode2007A&A...474..653V..
  2. a b c d e Remage Evans, Nancy; Bond, Howard E.; Schaefer, Gail H.; Mason, Brian D.; Karovska, Margarita; Tingle, Evan. (2013). «Binary Cepheids: Separations and Mass Ratios in 5 M ⊙ Binaries» The Astronomical Journal 146 (4): 93.  doi:10.1088/0004-6256/146/4/93. Bibcode2013AJ....146...93R..
  3. Gallenne, A.; Kervella, P.; Mérand, A.; Evans, N. R.; Girard, J. H. V.; Gieren, W.; Pietrzyński, G.. (2014). «Searching for visual companions of close Cepheids» Astronomy & Astrophysics 567: A60.  doi:10.1051/0004-6361/201423872. Bibcode2014A&A...567A..60G..
  4. a b c Luck, R. E.; Lambert, D. L.. (1981eko maiatza). «The abundances of carbon, nitrogen, and oxygen in the atmospheres of Cepheid variables - Evidence for helium enrichment» Astrophysical Journal, Part 1 245: 1018–1034.  doi:10.1086/158879. Bibcode1981ApJ...245.1018L..

Kanpo estekak aldatu