Espartin

Espartinak, abarketak edo apretak zola espartzuzkoa eta gainaldea ehunezkoa duen oinetakoak dira. Pirinioen inguruko herrietan tradizionalak dira.

Espartina.

Maule-Lextarreko espartingileak 1909an.

Mota askotako espartinak daude, normalean bi klase ezberdinetan banatzen direnak: xingolaz lotzen direnak eta xingolak erabiltzen ez dituztenak. Lehen zola espartzuzkoa bazen ere, egun ohikoa da kautxuzko estalki mehea izatea, hezetasuna eta higadura uxatzeko.

Historian lehendabizikoz 1322. urteko agiri batean aipatuak ziren, non katalanez espardenyes deitu zizkieten. Euskal Herrian ohiko oinetako bilakatu ziren, langileen artean udaberrian eta udan erabilienetarikoa. Maule aldean egiten zituztenak ospetsuak ziren oso. Oraindik ere Maulen espartin lantegiak ospetsuak dira eta bertoko turismoa sustatzen dute, besteak beste.

Euskal Herrian egindako abarkak boladan daude egun, jatorrizko ezaugarriak aldatuta mila kolore eta mota... lehen langileek erabiltzen zituzten Udaberri eta Uda garaian izan zirelako, tradizionalki, espartinak, abarketak edo apretak deitzen dira eta espartzuko zola eta ehunezko gainaldez eginak daude.

Ikus, gainera

• Abarkak,
• Kirol-oinetako, zapatilak, tenisak, tenis-oinetakoak,
• Txankletak, tongak edo hondartzako espartinak,
• Txapinak,
• Txinalak,
• Zapata, Oski.

Kanpo estekak

• Datuak: Q781636
• Multimedia: Espadrilles / Q781636

Artikulu hau Euskal Herriko kulturari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.