Bigarren hizkuntza
lehen hizkuntzaren ondoren ikasten den hizkuntza
Gizabanako baten bigarren hizkuntza hiztun horren lehen hizkuntza ez den hizkuntza bat da, hiztunak bizitzan geroago ikasi duena. Bigarren hizkuntza atzerritar hizkuntza izan daiteke, edo bere sorterrian ikasia (adibidez, bi hizkuntza ofizial dauden lurralde batean jaio delako). Hizkuntza batzuek, hizkuntza laguntzaile izenaz ezagunak, bigarren hizkuntza edo lingua franca izateko helburua dute.
George H. J. Weber suitzarrak 1997an munduko bigarren hizkuntza zabalduenak zein ziren ikertu zuen,[1][2] 1986an Fischer Weltalmanachek egindako ikerketetan oinarriturik. Hona hemen Weltalmanachen eta Ethnologueren datuak:
| Tokia | Hizkuntza | Weltalmanach 1986 | Ethnologue.com |
|---|---|---|---|
| 1. | Frantsesa | 190 milioi | 50 milioi |
| 2. | Ingelesa | 150 milioi | >430 milioi |
| 3. | Errusiera | 125 milioi | 110 milioi |
| 4. | Portugesa | 28 milioi | 15 milioi |
| 5. | Arabiera | 21 milioi | 246 milioi |
| 6. | Mandarinera | 20 milioi | 178 milioi |
| 7. | Gaztelania | 20 milioi | 60 milioi |
| 8. | Alemana | 9 milioi | 28 milioi |
| 9. | Japoniera | 8 milioi | 1 milioi |
Erreferentziak aldatu
Kanpo estekak aldatu
Datuak: Q125421
|
Artikulu hau hizkuntzalaritzari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |