Alotropia

Alotropia zenbait elementu kimikok egiturazko ezberdintasunen ondorioz forma bi edo gehiago hartzeko duten gaitasuna da. Egiturazko ezberdintasunak atomoak lotura kimikoen bidez modu ezberdinetan antolatuta egoteagatik sortzen dira. Forma bakoitza elementu horren alotropoa dela esan ohi da. Esaterako, karbonoak bi alotropo arrunt dauzka: diamantean atomoak kristal-egitura tetrahedrikoan antolaturik daude, eta grafitoan sareta hexagonalez osatutako orrietan lotuta daude.

Diamantea eta grafitoa karbonoaren bi alotropo dira, hau da, egitura ezberdina daukaten elementu beraren forma puruak

Hitza grezieratik dator: allos ("bestea") eta tropos ("modua").

Alotropia materiaren egoera berean (hau da, egoera solidoan, likidoan edo gaseosoan) dagoen elementu baten forma ezberdinei aplikatzen zaie. Egoera-aldaketak ez dira alotropiaren formatzat hartzen. Zenbait elementuk fasea aldatu arren irauten duten alotropoak dauzkate: esaterako, oxigenoaren bi alotropoak (dioxigenoa, O₂, eta ozonoa, O₃) egoera solidoan, likidoan zein gaseosoan existitzen dira. Beste elementu batzuek zenbait fasetan soilik dauzkate alotropoak; fosforoak, adibidez, hainbat alotropo solido dauzka, baina egoera likidora igarotzen direnean forma bera, P₄, hartzen dute.

Kanpo estekak

• Datuak: Q81915
• Multimedia: Allotropy / Q81915