== Bizitza ==
'''Flora Pizarnik Bromiker''' izenarekin jaio zen. Elías Pizarnik zuen aita, eta Rejzla (Rosa) Bromiker ama; [[errusiar]] eta [[eslovakiar]] jatorriko judutar etorkinak, bitxien salerosketan egiten zuten lan. [[Avellaneda (Buenos Aires)|Avellanada]] hirian hazi zen. Muriam izeneko ahizpa zaharragoazaharrago bat zuen.
Haurtzaro zaila izan zuen. Gaztelaniaz europar kutsuarekin hitz egiten zuen, eta hitz-motela zen. Akne arazoak zituen eta errez gizentzeko joera zuenzituen. Hori dela -eta, autoestimu baxukoa zen. Bere gorputzarekiko autopertzeptzioa eta etengabe ahizparekin etengabe alderatzea obsesioaobsesio bihurtu ziren. Litekeena da, arrazoi horregatikhoriengatik anfetaminak kontsumitzen hasteahasi -eta laster menpeko bihurtu-, eta loan lo-arazoak, insomnioaeduki etaizana; euforia izaten zituen. Alejandrak pertsonalitatearen muturreko desoreka nozitzenbat zuendiagnostikatu zioten eta insomnioa eta euforia izaten zituen.
1954n, batxilergoa bukatuta, Buenos Aireseko Filosofia eta Letrak Fakultatean sartukosartu dazen. 1957. urtea arte ikasle egonjardun zen, literatura, kazetaritza eta filosofia ikasi zuen, bainobaina ez zituen ikasketak bukatu. Aldi berean, [[Juan Batlle Planas]]ekin pintura klaseak jaso zituen.
Irakurzale amorratua, irakurritakoarekin ikasten zuen. Horrela, oso goiz, literaturarekin eta inkontzientearekin motibatu zen, eta horrek psikoanalisiaz interesatzera bultzatu zuen.
Apolitikoa izanik, besteak beste, erromantizismoak, surrealismoak, Antonio Porchiaren lirismoalirismoak, eta Arthur Rimbaud eta Stéphane Mallarmé frantziar sinbolistak, erromantizismoa, eta surrealismoaksinbolistek eraginda, Pizarnikek sentsibilitate handiko olerki liburuak idatzi zituen. Gaiak, bakardadea, haurtzaroa, mina eta, batik bat, heriotza izaten diraziren.
Bere lehenLehen liburua ''La tierra mas lejana'' (1955) izan zenzuen. Gero etorri ziren ''La última inocencia'', Oscar Ostrov psikoanalistari eskainitako liburua, eta ''La aventuras perdidas'' (1958).
1960 eta 1964 artean Parisen bizi izan zen. ''Cuadernos'' aldizkariarentzako eta editorial batzuentzakobatzuentzat egin zuen lan. Olerkiak eta iritzi -artikuluak idatzi zituen hainbat egunkaritan; [[Antonin Artaud]], [[Henri Michaux]], [[Aimé Césaire]] eta [[Yves Bonnefoy]] itzuli zituen; eta [[Sorbonako Unibertsitatea]]n Erlijioaren historiaHistoria eta Frantses Literatura ikasi zituen. Han, besteak beste, harremanak izan zituen [[Julio Cortázar]]rekin, [[Rosa Chacel]]ekin eta [[Octavio Paz]]ekin.
1964n Buenos Airesa itzuli zen, eta olerki bilduma garrantzitsuenak argitaratu zituen: ''Los trabajos y las noches'' (1965), ''Extracción de la piedra de la locura'' (1968) eta ''El infierno musical'' (1971).
1969n Guggenheim beka jaso zuen. Horrela [[New York]]a bidaiatzeko aukera izan zuen, eta 1971. urtean [[Fulbright beka]] bat jasoere irabazi zuen.
''La condesa sangrienta'' (1971) idatzi zuen.
1972ko irailaren 25n, 36 urte zituela, Buenos Aireseko ospitale psikiatrikotik kanpo asteburua igarotzeko baimena zuelaeman zioten, eta bere buruaz beste egin zuen, 50 barbituriko (Seconal) pilula hartuta. Aurretik beste bitan saiatua zen bere buruaz besteburua egitenhiltzen; horregatik zegoen ospitalean.
Avellanedako Güemes kalean monumentu bat du.
|