Kantu gregoriano: berrikuspenen arteko aldeak
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Etiketak: Lehengoratua Ikusizko edizioa |
|||
11. lerroa:
[[XII. mende]]koak dira lehenengo informazioak kantu gregorianoari buruz [[Iruñea]]n. Gonzalo Martínez de Bizcargui (c. [[1460]]-[[1530]]) azkoitiarrak ''"Arte de Canto Llano y Contrapunto y Canto de Órgano con Proporciones y Modos de 1511"'' eta ''"Intonationes"'' idatzi zituen. Joanes de Anchieta ([[1461]]-[[1523]]) azpeitiarra ere nabarmendu zen.
[[XVI. mende]]tik siuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu aurrera, aipatzekoak dira Martín Ibáñez de Echevarría edo Pero Ibáñez de Gamboa moduko izkiriatzaileak, [[Aita Donostia]]ren ikerketei esker. Orduan hasi ziren ezagunak egiten Gabonetako abestiak eta doinu polifonikoak, latinez baino gazteleraz idatzitakoak.
[[XVIII. mende]]an, Andrés de Sostoa ([[1745]]-[[1806]]), fraide frantziskotarra [[Arantzazu]]n ezaguna izan zen kantu lauan egindako lanagatik, gaur egun arte iritsi ez dena. Hurrengo mendean, José Juan Santesteban "maisuba"-k ([[1809]]-[[1884]]) ''"Método Teórico Práctico de Canto Llano"'' eta ''"Colección Completa de Misas, Vísperas, e Himnos de Canto-Llano"'' argitaratu zituen.
| |||