Inperatibo: berrikuspenen arteko aldeak

Hizkuntza batzuetan nahiko zaila da inperatiboa osatzea eta arau asko daude, hala nola, [[Eslaviar hizkuntzak|eslaviar hizkuntzetan]]: ''powiedzieć'' «esan» — ''Powiedz mi'' «esaidazuesadazu», ''rosnąć'' «hazi (aditza)» — ''Rośnij!'' «Hazi!», ''jeść'' «jan» — ''Jedz!'' «Jan!» ([[poloniera]]); [[finlandiera]] edo [[bepsaera]]n ([[Uraldar hizkuntzak|uraldar hizkuntzen]] kideak): hizkuntza horietako inperatiboaagintera aditzaren erroaren arabera osatzen da eta erroak ez dira ageriak sarritan, beraz, ikasi behar dira.

[[Latin]]ak arau bakunak ditu inperatiboaagintera osatzeko, ''-re'' [[atzizki]]a kentzea edo ''-te'' atzikia gehitzea behar dira horretarako: ''monē'''re''''' «aholku bat eman» — ''Monē'' «EmaidazuEmadazu aholku bat», ''Monē'''te''''' «EmaidazueEmadazue aholku bat»; salbuespenak: ''dicere'' «hitz egin» — ''dic'', ''ducere'' «bideratu, gidatu» — ''duc'', ''facere'' «egin» — ''fac''.

[[Koreera]]k hainbat estilo maila («hizketaren estiloak», hau da, begirunea adierazteko edo lagunartean erabiltzeko) ditu eta horien arabera aditz bat aldatzen da inperatiboanaginteran.